خلق فضای شهری مناسب برای تمامی گروه‌های اجتماعی، از طریق شناخت نیازهای کیفی و فضایی در شهر، باید به گونه‌ایی باشد که در جهت ارتقاء کیفیت محیطی و ایجاد بستری مناسب برای زندگی فعال شهری عمل کند. وجود جنسیت، خواه ناخواه تفاوت‌هایی را ایجاد می‌کند، این تفاوت در نیازها، فعالیت‌ها و متعاقب آن در رفتارها نمود پیدا می‌کند و هر رفتار به کالبد مناسب خود محتاج است. لذا ایجاد فضاهای شهری مناسب و پاسخگو به نیازهای زنان و روابط بین محیط و فعالیت‌های آن‌ها، در فضای شهری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی معیارهای تأثیر گذار بر میزان فعالیت زنان در فضای شهری است. روند کار با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی شامل بررسی مبانی و تجارب مرتبط، مفهوم‌سازی، استخراج معیارها و اعمال آن‌ها در قالب پرسشنامه (طیف لیکرت)، تعیین حجم نمونه و سنجش آماری در محدوده‌ای به عنوان محله پونک (۲۰ متری گلستان) و در نهایت ارائه راهکارهای پیشنهادی در طرح‌های شهری می‌باشد. این محله که در غرب شهر تهران قرار گرفته، دارای شاکنین با قشر متوسط جامعه می‌باشد و محله‌ای است که شرایط ویژه‌ای نظیر فقر و نابسامانی و یا رفاه و تجمل (به زبان دیگر در پایین شهر و یا بالا شهر) قرار نگرفته است. بر همین پایه پژوهش در این گونه محلات می‌تواند به نوعی برای مناسب‌سازی فضاهای شهری با هدف افزایش میزان فعالیت زنان در شهر برای اکثر محلات مشابه در شهر تهران صادق و جاری باشد. انتخاب جامعه آماری، از بانوان بالای ۱۸ سال، به روش نمونه‌گیری تصادفی از ۹۰ نفر پرسش شونده در محله پونک (۲۰ متری گلستان) صورت گرفته است. در این پژوهش معیارهای مستخرج از مطالعات شامل شرایط کالبدی، امنیت و ایمنی، زمان فعالیت، مکان فعالیت، دسترسی و معاشرت‌پذیری فضا مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش ایمنی و امنیت، زمان فعالیت و معاشرت‌پذیری در فضاهای شهری، میزان فعالیت زنان نیز افزایش می‌یابد. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.
