امروزه یکی مشکل اساسی شهرها کمبود فضای سبز شهری است. فضای سبز شهری از جمله کاربریهایی است که توزیع و پراکنش آن در سطح شهر اهمیت زیادی دارد و یکی از معیارهای سنجش و تعیین شهرهای پایدار، برخورداری از حداقل سرانه فضای سبز است. شهر دهگلان از جمله شهرهایی است که از توزیع مناسب فضای سبز برخوردار نیست، به طوری که سرانه آن ۵۷/۲ مترمربع برای هر نفر است. در این شهر برخی از محلات هیچ گونه فضای سبزی ندارند و برخی محلات از فضای سبز بیش تری برخوردارند. این مقاله با هدف ارائه الگوی مناسب، به دنبال توزیع بهینهی فضای سبز در هر یک از محلات شهر، با توجه به مولفههایی چون جمعیت، شبکه ارتباطی، امکانات، فضاهای بایر در سطح محلات و امنیت در سطح محلات است. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بر اساس پیمایش میدانی بوده است. در این پژوهش از تکنیک TOPSIS و GIS استفاده شده است. بر این اساس، هر کدام از محلات شهر بر اساس مولفههای ذکر شده مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. اولویتبندی فضای سبز در مرحله اول با TOPSIS در شش مرحله انجام گرفت. نتایج نشان داد که محلهی کلهمله در اولویت نخست برای ایجاد فضای سبز قرار دارد. در مرحلهی دوم ابتدا دادههای مکانی گردآوری شده و سپس پایگاه اطلاعاتی در GIS تشکیل شده و نقشههای تهیه شده برای هر یک از شاخصها به یک لایه اطلاعاتی در محیط GIS تبدیل شد و به هر یک از لایهها بر اساس میزان اهمیت آن ها در اولویتبندی فضای سبز، وزن مناسب اختصاص داده شد. در مرحلهی بعد نتایج حاصل از GIS و TOPSIS با هم ترکیب شد و در نتیجه محله کلهمله با رتبه (CL) 537/0 در رتبه نخست قرار دارد. نتایج نهایی از تحقیق بیانگر کاربرد و اهمیت TOPSIS و GIS در اولویت بندی فضای سبز شهری و ارائه الگوی بهینه پراکندگی بر اساس ضوابط و نیازهای جمعیت شهری است. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.
