با گسترش و توسعه شهرنشینی، همچنین افزایش دامنه فعالیت‎های شهری، حریم رودخانه‎ها، مسیل‎ها و آبراهه‎ها همواره در معرض خطر تغییر و تحول‎های غیر مهندسی قرار دارد. علی‎رغم تأکید قوانین موجود، نهاد‎های مختلف به انحاء گوناگون، اقدام به ایجاد تغییراتی گاه در حریم رودخانه‎ها و آبراهه‎های موجود در محدوده شهری و یا داخل شهرها می‎نمایند. خطرات و خسارات ناشی از چنین تغییراتی در هنگام بارندگی‎های شدید بسیار زیاد بوده و موجب ایجاد صدمات جبران‎ناپذیر به تأسیسات شهری، مسکونی و اراضی مشرف می‎شود. نتایج بررسی‌ها و بازدیدهای میدانی نشان می‎دهد که شبکه موجود آب‎های سطحی تهران به دلیل توسعه ناهمگون شهر دارای پیچیدگی‎های فراوانی است. این پیچیدگی‎ها از آن منظر اهمیت پیدا می‎کند که توسعه شهر تهران در جهات مختلف صورت گرفته و همین امر باعث افزایش سطوح نفوذناپذیر شهری و درنتیجه تغییر رژیم هیدرولوژیکی منطقه شده است. این مسئله می‎تواند احتمال وقوع سیلاب‎های شهری را تشدید نماید. در این گزارش به مهم‎ترین تأسیسات کنترل رواناب در شبکه اصلی آب‎های سطحی شهر تهران ازنظر نقش و کارکرد و باهدف ارتقاء شرایط فیزیکی شهر مانند منظر و بهبود کیفیت رواناب‎های سطحی پرداخته‌شده است.

تهیه کنندگان: سیامک ملک پور اسطلکی، عطیه طالبی آهویی