مفهوم توسعه میان افزا
توسعه درونی( میان افزا) شهری بر خلاف سایر سیاست های توسعه شهری، با توجه به این که در بستر شهر موجود و با حضور ساکنان و شهروندان و واحدهای همسایگی صورت می پذیرد موضوعی پیچیده، چندوجهی، میان بخشی و حتی فرابخشی است. اراضی بایر و رهاشده شهری به کار گرفته میشود کاربری های نامناسب و نامتناسب با زندگی امروز شهری نظیر زندان ها، پادگان های نظامی، کارخانجات و صنایع مزاحم در درون شهر اصلاح می شود. سطح معابر و شبکه های دسترسی، سطح فضای سبز و به استانداردهای شهرسازی نزدیک می شود.
در واقع اصطلاح توسعه درونی (میان افزا)، نوسازی، بهسازی و به نوعی درباره قابل استفاده نمودن مناطق شهری موجود، و توزیع عادلانه و برابر بناها و امکانات شهری در تمامی نقاط و سطوح آن، تأمین و امکان بازسازی و سازماندهی مجدد کالبد شهر است. توسعه میان افزای موفق، ساختارهای جدید را به زمینه شهر پیوند می دهد، مطلوبیت شهر را بالا برده و تلاش می کند تا امکانات موجود و ساخت و ساز در آینده را با هم در نظر بگیرد.
اهداف و مزایای توسعه میان افزا
– کاهش فشارهای توسعه در پهنه های سبز
– باززنده سازی محله ها یا مراکز شهری
– افزایش پایه مالیاتی از طریق ایجاد ارزش در ملک یا احیای ارزش آن
– تخصیص کاربری مناسب و کارآمد به کاربری های نامناسب یا اراضی فاقد کاربری
– ایجاد اختلاط” در کاربری ها
– استفاده بهینه از زیرساختها و تسهیلات موجود
– کاهش وابستگی به خودروی شخصی، کاهش گازهای گلخانه ای، کاهش مصرف انرژی و بهترین خدمات حمل و نقل عمومی، افزایش دسترسی به خدمات، استفاده مجدد از زیرساخت های توسعه یافته در مناطق شهری موجود، حفظ فضاهای سبز و کیفیت بالای زندگی شهری، از مزایای این نوع توسعه است.
چالش ها و محدودیت های توسعه میان افزا
مکانی: عمدتا متوجه مکان گزینی و آماده سازی اراضی جهت بارگذاری توسعه میان افزا است که شامل: هزینه تجمع زمین، هزینه های آماد سازی اراضی، نیاز به مذاکره با کلیه صاحبان اراضی درون شهری، نیاز به تجدید و نوسازی زیرساختها
توسعه ای: رفع موانع قانونی، بافت ساخت وسازکنندگان و سرمایه گذاران توسعه میان افزا، بدین معنی که قوانین منطقه بندی عمدتا در جهت حمایت و تشویق توسعه میان افزا گام بر نمی دارند و حتی به منظور نیل به توسعه درونی، لزوم منطقه بندی مجدد و بازنگری در قوانین نیز لازم به نظر می رسد. از طرفی دیگر دفع موانع قانونی باید به همراه جذب سرمایه گذاران و ساخت وساز کنندگان متنوع در این پروژه ها همراه باشد.
سیاسی: در راستای اجرای توسعه میان افزا موانع و چالش های سیاسی نیز به چشم می خورد. مخاطرات تشریک مساعی و پیچیدگی مشارکت های خصوصی و عمومی و هم چنین کارگزاران قدرتمند محلی (همانند اعضای شورای شهر، شهرداری و مسائل مربوط به جابجایی و جایگیری دوباره صاحبان املاک قدیمی و … از جمله مهم ترین چالش ها و موانع در این راستا به شمار می رود
راهبردهای توسعه میان افزا
تغییرات قانونی: بایستی تغییرات قانونی به نحوی صورت پذیرد که به تامین نیازها و الزامات توسعه میان افزا بیانجامد و موانع و چالش ها را کاهش و محرکهای لازم به منظور آن را فراهم نمایند.
تبیین استانداردها و خطوط راهنمای طراحی توسعه میان افزا: این استانداردها و جهت گیری های | طراحی بایستی در سازگاری کامل جزئیات طراحی با زمینه و یا ارتقاء آن باشد.
کاهش هزینه های جانبی: کاهش در هزینه های نظام توسعه و چنین مطالبات و هزینه هایی به وسیله برخی از پروژه های در مکان های مرکز شهری تضمین می شوند (به عنوان مثال توسعه حمل و نقل عمومی محور، کاربری های مختلط شهری و..) از این جمله هستند. این مهم، سرمایه گذاران را به پیگیری سیاست های توسعه میان افزا ترغیب می نماید.
شکل گیری نظام مشارکت: دولت محلی می تواند با دیگر بنگاه های اقتصادی و سازمانهای دولتی و غیر دولتی که در توسعه میان افزا به عنوان گروههای ذی نفع تلقی می گردند، مشارکت داشته باشد.
شبکه حمل ونقل: در صورتی که توسعه میان افزار پاسخگوی خطوط شبکه موجود باشد، پهنه های مختص پیاده را حمایت کند و تسهیل کننده دسترسی به خدمات محلی از ایستگاه های شبکه و برعکس نیز باشد، شبکه حمل و نقل از دیگر راهبردهای این نوع توسعه به شمار می آید.
