توجه این مقاله در ابتدا به بررسی مقوله شهر سالم تاریخچه شهر سالم در جهان و شروع اندیشه شهر سالم در ایران معطوف میگردد. و سپس براساس تعریفی که توسط پرفسور دوهل از شهر سالم در کنفرانس تورنتو کانادا در سال ۱۹۸۴ بعمل آمده و شهر سالم را مکانی تعریف میکند که در آن دیدگاههای اکولوژیکی با دیدگاههای جامع بهداشتی تلفیق شده باشند و یا آن را مکانی میبیند که در آن عملکرد درست و کامل جهت بهرهبرداری از توان انسانی مهیا باشد. اعتبار این تعریف در یک نمونه موردی آزمایش شده است. این مکان شهرکی است به نام کوی سیزده آبان یکی از محلات جنوبی شهر تهران که در چهار چوب تعریف مذکور یک شهر سالم به حساب نمیآید. این کوی پیرو تصمیمات سمپوزیوم شهر سالم در آذرماه سال ۱۳۷۰ و بند ۵ بیانیه این سمپوزیوم به عنوان نخستین محل اجرای پروژه شهر سالم تعیین شده است. به این منظور پروژههائی تعریف و اجرا شدهاند به این امید که در سالم سازی مکان مزبور مؤثر افتند. برای ارزیابی میزان موفقیت این پروژه ها تحلیل جامعی از پروژه های سالم سازی بعمل آمده و نقاط قوت و ضعف این پروژه تحلیل جامعی از پروژههای سالمسازی بعمل آمده و نقاط قوت و ضعف این پروژه در قالب سیاستگذاریهای شهر سالم بر شمرده شدهاند. و بالاخره در پایان یافتههای این تحلیل خصوصیات و موارد مورد نیاز برای تحقق آرمان شهر سالم ارائه شدهاند. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.
