شهرهای نفت خیز با اکتشاف و بهره برداری از منابع آن‌ها متولد شده و فرایند رشد و توسعه خود را آغاز کرده‌اند؛ رشدی وابسته به نفت همراه با اقتصادی تک بُعدی که با تکیه بر آن، به شهری مدرن و پر رونق تبدیل شده‌اند. اما با نزدیکی به اتمام این منبع تجدیدناپذیر، دوره رکود و افت حیات شهری آن‌ها نیز آغاز می شود. به همین دلیل، توجه به پایداری توسعه شهرهای نفتی و تنوع بخشی به اقتصاد آن‌ها بر اساس اتخاذ رویکردها و الگوهای مناسب توسعه شهری ضروری به نظر می‌رسد. هدف اصلی این مقاله، تدوین استراتژی‌های بهینه برای تنوع بخشی به اقتصاد شهری در شهر نفتی دوگنبدان است که باید همسو با چشم‌انداز توسعه پایدار شهری و بر اساس رویکرد استراتژیک انجام گیرد. روش تحقیق تلفیقی از روش کمّی و کیفی است و تحقیق بر اساس مصاحبه‌های عمیق، مطالعات اسنادی و کمّی‌سازی عوامل استراتژیک انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد دوگنبدان به عنوان شهری وابسته به نفت، با چالش‌های استراتژیک میان هزینه‌ها و منافع روبه روست؛ به این معنا که اقتصاد تک‌بعدی یا عدم تنوع اقتصاد شهری و وابستگی اقتصاد آن به منابع تجدیدناپذیر با فرایند تهی‌سازی روزافزون از مهم‌ترین ضعف‌ها و تهدیدهای آن است و در مقابل، ظرفیت‌های بالا برای توسعه فعالیت‌های کشاورزی، تجاری و خدماتی از مهم ترین قوّت‌ها و فرصت‌های شهر به منظور توسعه پایدار شهری به شمار می‌آیند. همچنین، بر اساس برایندِ تلفیقِ اهمیت مجموعه عوامل درون‌زا و برون‌زای مؤثر بر توسعه شهر، مناسب‌ترین راه برای برون رفت از بحران احتمالی و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها، اتخاذ راهبردهای رقابتی با تأکید بر قوّت‌ها و نگاه به تهدیدهای احتمالی است. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.