تاکنون اقدامات انجام شده در نوسازی، نشانه‌هایی از ناکارآمدی در تحقق خدمات عمومی و کاستی‌هایی در زمینه مشارکت مردمی را بر جای نهاده است؛ این موضوع ضرورت توجه به رویکردهای نوین برنامه‌ریزی کاربری زمین، از قبیل برنامه‌ریزی مدیریت توسعه، که در پی بروز مشکلات ناشی از عدم تحقق الگوهای پیشنهادی در طرح‌های کاربری زمین به عنوان حلقه رابط بین برنامه‌ریزی و اجرا مطرح شد، را طلب می‌کند. بنابراین هدف از این پژوهش، امکان‌سنجی کاربست تعدیل مجدد زمین (LR) به عنوان یک روش مشارکتی در برنامه‌ریزی مدیریت توسعه جهت اجرای طرح‌های کاربری زمین است. لذا استخراج داده ها به روش اسنادی/ میدانی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی می‌باشد. بطوریکه در فرآیند تحقیق پس از تخمین قیمت زمین بعد از اجرای LR با استفاده از روش درونیابی کریجینگ کروی و تدقیق مرز؛ برنامه‌ریزی کاربری زمین انجام شد، سپس مساحت اراضی قابل توسعه (مسکونی، تجاری و …) و غیر قابل توسعه (معابر و فضای سبز) و قیمت تخمین زده شده به عنوان داده ورودی در معادلات LR قرار گرفت. در نتیجه، نرخ قابلیت محدوده میزان ۳٫۳۹؛ شاخص امکان سنجی ۲٫۴۴؛ و نرخ توزیعی ۱٫۷۲ برآورد شد؛ که بیانگر توجیه‌پذیر بودن محدوده برنامه‌ریزی شده با استفاده از روش LR است. همچنین جهت تامین مالی طرح کاربری زمین پیشنهادی، مساحت زمین پشتیبان مالی ۱۷۱۱۲٫۲ مترمربع، سهم مشارکت زمین پشتیبان مالی ۲۱ % و سهم مشارکت زمین غیر قابل توسعه میزان ۲۸ % تخمین زده شد. در نهایت قطعات زمین تعدیل شده با استفاده از سهم مشارکت و نرخ توزیعی جهت پیاده سازی طرح کاربری زمین با استفاده از معادلات LR محاسبه گردید، که نتایج نشان می‌دهد، استفاده از نرخ توزیعی به دلیل توجه به ارزش افزوده در تخمین قطعات تعدیل شده روش عادلانه‌تری نسبت به سهم مشارکت محسوب می‌شود. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.