بوداپـِست پایتخت، بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر کشور مجارستان و مرکز سیاسی، فرهنگی، تجاری، صنعتی و ترابری این کشور است. بوداپست از سه بخشِ اُبودا (بودای قدیم)، بودا (تپه ای و در کرانهٔ باختری دانوب)، و پست (خلاف بودا کاملاً تخت و سمت خاوری رود) تشکیل شده‌است. جمعیت بوداپست طبق آمار اول ژانویهٔ سال ۲۰۱۸ برابر با ۱٬۷۴۹٬۷۳۴ نفر بوده‌است. مساحت شهر حدود ۵۲۵ کیلومتر مربع و یک واحد مستقل در تقسیمات کشوری مجارستان است.

شهر باستانی آکوئینکوم که امروز خرابه‌های آن در شمال بوداپست است، سکونتگاه سلتها بوده که بعدها تبدیل به مرکز ایالات رومی پانونیای سفلی شد. در قرن نهم میلادی مجارها وارد این سرزمین شدند. در حمله مغول (‎۱۲۴۱–۱۲۴۲) شهر غارت شد ولی پس از آن مجدداً رونق یافت و به زودی به یکی از اصلی‌ترین مراکز رنسانس در اروپا تبدیل شد. در سال ۱۵۴۱ با محاصرهٔ بودا (۱۵ سال پس از نبرد موهاچ) شهر بمدت ۱۴۵ سال بدست دولت عثمانی افتاد و در این دوره به لحاظ اقتصادی افت شدیدی کرده، جمعیت شهر به شدت کاهش پیدا کرد و قصر سلطنتی به ویرانه‌ای مبدل گشت ولی در سال ۱۶۸۶ آزاد شد. بوداپست (از اتحاد ۳ شهر پست، بودا و اُبودا) از سال ۱۸۷۳ تا سال ۱۹۱۷ به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز اروپایی و پایتخت امپراتوری اتریش-مجار به‌شمار می‌رفت که به پس از جنگ جهانی اول به موجب پیمان تریانون منحل شد. شهر هستهٔ اصلی آشوب‌ها و وقایع مهم در انقلاب ‎ ۱۸۴۸–۱۸۴۹، جنگ جهانی دوم و انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان بود.

بوداپست یکی از زیباترین شهرهای اروپاست، که هر ساله چند میلیون گردشگر از آن دیدن می‌کنند، در سال ۲۰۱۷ این رقم ۳٬۸۲۳٬۹۰۰۰ نفر گزارش شده‌است. بوداپست میزبان تعدادی از میراث ثبت شده در فهرست جهانی یونسکوست، از آن میان می‌توان اشاره کرد به: چشم‌انداز ساحل دانوب در مرکز شهر، قلعه بودا، خیابان آندراشی، میدان قهرمانان، پل زنجیر، پارلمان مجارستان، قلعه ماهیگیر، کلیسای ماتیاش و خط ۱ متروی بوداپست (تأسیس ۱۸۹۶) که دومین متروی قدیمی جهان پس از متروی لندن است. از جنبه گردشگری نیز شهر دارای بناهای مهم و تاریخیست و از آن میان می‌توان به پل‌ها، گرمابه‌ها و حمام‌های متعدد تاریخی، باسیلیکای سنت استفان، بزرگترین کنیسه اروپا در خیابان دوهانْی و خیلی دیگر اشاره کرد.

نام

بوداپست در زبان مجاری بوداپشت خوانده می‌شود و بوداپستی‌ها به صورت محاوره ای شهر را بیشتر پِشت صدا می‌کنند. از قدیم دو شهر، باهم به نام پِشت-بودا معروف بودند چون غالباً نام شهر بزرگتر اول صدا می‌شد، در عین حال تلفظ بودا-پشت به زبان مجاری سازگاری بیشتری دارد. اولین کسی که شهر را با این ترتیب خواند، کنت ایشتوان سچنی بود. وقتی شهر رسماً در سال ۱۸۷۳ از الحاق بودا، اُبودا و پشت تشکیل شد، طبیعتاً نام بوداپشت برایش انتخاب شد. نام بودا در زمان آرپاد به آکوئینکوم اطلاق می‌شد. پس از حملهٔ مغول که قلعه و قصر روی تپهٔ گلرت ساخته شد و شهری در تپه پدید آمد، آن را بودا نامیده و شهر قدیمی را اُبودا. پیشوند «اُ» در مجاری به معنای قدیمیست.

خاستگاه نام بودا و پست مشخص نیست. بر اساس یک نظریه، خاستگاه نام بودا از زبان اسلاوی وُدا (вода) به معنیِ آب است که به لحاظ زبانشناختی، استخراج ریشهٔ آلمانیِ کلمه از زبان اسلاوی امکان‌پذیر نیست و نظریه رد شده‌است. در مورد پِست سه نظریه وجود دارد؛

۱- ریشهٔ نام از زمان باستان به قلعه‌ای در پست مربوط می‌شده که به نقل از بطلمیوس، پِسیون (به یونانی Πέσσιον) خوانده می‌شده‌است.

۲- ریشه برگرفته از کلمهٔ غار (به اسلاوی: пещера یا peštera) است.

۳- ریشه برگرفته از غاری که درش آتش می‌سوزد یا «کورهٔ آهکی» (به اسلاوی: пещ یا pešt) است.

تاریخ:

اولین سکونتگاه جایی که امروز بوداپست نامیده می‌شود مربوط به سلتی‌های اِراویسکی بود که در قرن یکم میلادی توسط رومی‌ها مغلوب شدند.سلتی‌ها که تقریباً بیشتر فرادانوب را اشغال کرده بودند دو مرکز اصلی داشتند: یکی تپهٔ گلرت واقع در بودا و دیگری شهری در اُبودا به نام آک-اینک (به انگلیسی: Ak-Ink) به معنی «آب فراوان»، به این علت که در کنار چشمه‌های آب معدنی قرار داشت. بعد از ورود رومیان، این شهر که به آکوئینکوم معروف و مرکز پانونیای سفلی شد، دارای دو قسمت گردید یکی اردوگاه نظامی و دیگری بخش شهری. رومی‌ها در آنجا جاده، آمفی تئاتر، حمام و ویلاهای پیشرفته‌ای حتی با معیار امروزی ساختند. از نقاط جالب توجه معماری شهر می‌توان از خرابه‌های یک سیستم مجهز به گرمایش از کف، ارگ آبی، یک مجموعه گرمابهٔ قدیمی و آمفی تئاتری که با قطر ۹۰ متر و گنجایش ۱۲٬۰۰۰ تماشاچی از کولوسئوم بزرگتر بود، نام برد.سایت آکوئینکوم امروز در منطقهٔ اُبوداست و کاوش‌های باستانشناسی زیادی در آن انجام گرفته و موزه آکوئینکوم در آن دایر است.

در قرن پنجم میلادی هونها به سرکردگی آتیلا، رومی‌ها را با جنگ‌های خونینی بیرون راندند. در زمان فرمانروائی، نام او لرزه بر اندام امپراتور روم شرقی و غربی می‌انداخت. پس از مرگ آتیلا به سال ۴۵۳، امپراتوری او به سرعت سقوط کرد و اقوام ژرمن و آوارها در این مکان و کنار دانوب ساکن شدند (دوران هجوم بربرها). خاقانات آوار در بین قرن شش و نه میلادی در پانونیا (مجارستان امروزی) چیره شدند. پس از سقوط آوارها و شکست امپراتوری مقدس روم در سال ۸۲۹ بلغارها در پانونیا چیره گشته و دو قلعهٔ روبروی هم در بودا و پست بنا کردند که در شکل‌گیری بوداپست امروزی تأثیرگذار است. پس از آن هفت طایفهٔ مجار به رهبری آرپاد متحد شده و بلغارها را شکست دادند؛ بنابراین در دورهٔ مهاجرتها از دورانِ اواخرِ باستان تا سال ۸۹۶ سال (سال وطن‌گیری مجارها) اقوام زیادی در بودا و پست سکنی کردند. در زمان ورودِ آنها، در واقع پانونیا به زمینی بلاصاحب بدل گشته و فقط تعداد پراکنده‌ای از آوارها در آن سکونت داشتند. تحقیقات و کاوش‌ها نشان از اقامت طایفهٔ آرپاد در جریرهٔ چپل بر رود دانوب (نزدیک محل بوداپست امروزی) به عنوان مرکز فرماندهی اش دارد.باقی طوایف مجار اما در پانونیا پراکنده شدند. در زمان فرماندهی آرپاد، مجارستان (در حدود سال ۱۰۰۰ میلادی) یک دولت مسیحی به نام پادشاهی مجارستان با مرکزیت اولیهٔ شهر استرگم و پس از آن شهر سِکِش‌فِهِروار (قلعهٔ سفید) شد.

در قرن ۱۲ میلادی بودا و پست به شُکر ساکنان والونیایی، فرانسوی و آلمانی رونق فراوان گرفت. پس از حملهٔ مغول به اروپا در سال‌های ‎ ۱۲۴۱–۱۲۴۲(اُ) بودا و پست با خاک یکسان شده و ساکنان دو شهر قتل‌عام شدند. مهاجران آلمانی دو شهر را مجدداً احیا کرده و نام بودا را به اُفن (به آلمانی: Ofen به معنی کوره) به خاطر وجود غارهای آهکی زیاد در آن تغییر دادند. پس از حملهٔ مغولان به دستور بلای چهارم دیوارهای سنگی در اطراف شهر و قصر سلطنتی در بالای آن روی تپه‌های بودا برای دفاع از شهر ساخته و در سال ۱۳۶۱ بودا پایتخت مجارستان شد. اهمیت بودا از این زمان آغاز شد ولی اُبودا (بودای قدیم) همچنان یک شهر مهم باقی ماند مثلاً دومین دانشگاه مجارستان (پس از دانشگاه پچ) در اُبودا به سال ۱۳۹۵ پایه‌گذاری شد. بودا شاهد اوج رشد و شکوفایی هنر و فرهنگ در زمان پادشاهی ماتیاس کروینوس (‎۱۴۵۸–۱۴۹۰ میلادی) بود. در آن زمان رنسانسِ ایتالیا تأثیر زیادی بر بودا گذاشت. کتابخانهٔ ای (به لاتین: Bibliotheca Corviniana) که او در قرن ۱۵ تأسیس کرد دارای بزرگترین مجموعهٔ تاریخی، آثار فلسفی و علمی و بزرگترین پس از کتابخانه واتیکان بود. اولین کتاب در بودا در سال ۱۴۷۳ به چاپ رسید. اطراف سال ۱۵۰۰ میلادی بودا حدوداً ۵٬۰۰۰ نفر جمعیت داشت.

سلطان سلیمان به سال ۱۵۲۶ در نبرد موهاچ مجارها را شکست داده و سپاهیانش تا بودا و استرگم پیشروی کردند ولی نماندند. اشغال اصلی شهر در سال ۱۵۴۱ به مدت ۱۴۰ سال باعث پسرفت و ویرانی شهر شد. در کلِ مجارستانِ عثمانی، مکتب خانه (به ترکی:Mektep) جهت آموزش ابتدایی قرآن، مدرسه (به ترکی:Medrese) جهت دروس پیشرفته حوزوی، و مسجد (ساخته شده یا از کلیسا تبدیل شده) دایر بود. بیشترین تعداد مدرسه در بودا به تعداد ۱۲ برقرار بود. اگرچه اعمال دینی مسیحیت ممنوع نبود ولی نقل از نویسندهٔ قرن هفدهمی است که می‌گوید: «ترکها نه با زور که با استادی موفق (به بازگشت از دین) می‌شوند با فریب، مسیح را از قلب مردم بیرون برانند…». از طرفی مدارای نسبی عثمانی‌ها نسبت به مذهب باعث بقای پروتستانتیسم و کالوینیسم ضد حاکمان سرکوبگر کاتولیک هابسبورگ در مجارستان شد. علاوه بر اسلامِ سنی، جامعهٔ دراویش طریقهٔ بکتاشیه، علوی و مولویه نیز رونق داشت. خانقاه گل بابا (ترکی: Gül Baba) در بودا با جایگاهی برای ۶۰ درویش بکتاشی توسط بیگلربیگی بودین (بودا) در نزدیکی اردوگاه ینی‌چری ساخته شد. توربت (türbe) او در بوداپست امروز محل زیارتی و توریستی است. عثمانی‌ها بیش از ۷۵ حمام در دورهٔ اشغال ساختند که حمام روداش (به مجاری: Rudas fürdő) اولین آن‌ها در نزدیکی تپهٔ گلرت در بودا امروزه نیز به کار می‌رود. پس از محاصرهٔ بودا (۱۶۸۴) که ناموفق ماند، لشکرکشی دیگری دو سال بعد برای نفوذ به بودا انجام گرفت و نیروهای مسیحی سرانجام موفق به آزاد کردن بودا شدند. در نهایت جنگ اتحاد مقدس ‎۱۶۸۳–۱۶۹۹، پس از ۱۵ سال به مغلوب شدن امپراتوری عثمانی منجر و به موجب پیمان کارلویتز در صربستان بخش اعظم مجارستان، بوسنی و هرزگوین و کرواسی به امپراتوری هابسبورگ واگذار شد.

پس از تَرکِ عثمانی‌ها در ۱۶۸۶ بودا و پست به زندگی بازگشته و ساکنین جدید آلمانی، صرب، یونانی و بالکانی وارد دو شهر شدند. در سال ۱۷۷۷ به دستور ماریا ترزا دانشگاه کاتولیک پازمانی از شهر ترناوا به قلعهٔ بودا منتقل شد. یوزف دوم با از بین بردن بیشی از قوانین مذهبی، تغییرات بزرگی در دوران زمامداری خود پیش آورد که موجب خالی شدن بسیاری ساختمان‌های تحت امر کلیسا شد و او توانست ساختمان‌های دولتی زیادی را به پِست منتقل کند. در ابتدی قرن هجدهم جمعیت پست از ۲٬۵۰۰ به ۲۰٬۰۰۰ نفر تا آخر قرن رسید. در قرن هجدهم شکل بودا و پست بیشتر به شهرهای کوچک باروک می‌ماند با چندین کلیسا.

در قرن نوزدهم پست تبدیل به مرکز جنبش‌های اصلاحی به رهبری ایشتوان سِچِنْیی شد. ایده‌های او برای ترقی در ساخت پلی نمادین به نام پل رنجیر (۱۸۴۹) تجلی پیدا کرد، به علاوهٔ برنامه‌های توسعه از قبیل قانونمند کردن ترافیک، منظم کردن خیابان‌ها و خیلی برنامه‌های دیگر. از ابتدای قرن نوزده پست کم‌کم تبدیل به مرکز سیاسی، فرهنگ و اقتصاد شد. بودا و پست در انقلاب ‎۱۸۴۸–۱۸۴۹ صحنهٔ تظاهرات و جنگی جدایی طلبانه با امپراتوری اتریش بود، در این هنگام لیبرال‌های افراطی به رهبری لایوش کشوت مجلس را به اکثریت خود درآوردند و پاتوق انقلابیون، کافه پیلواکس (به مجاری: Pilvax kávéház) نیز محل بحث‌ها و طرح‌های ضد حکومت می‌شود. شاندور پتوفی چهرهٔ اصلی جوانان انقلابی در پست که به «جوانان مارس» معروف بودند دو اثر مهم در این زمان منتشر کرد: شعر ملی و ۱۲ نقطهٔ مهم انقلاب (خواست آزادی در بیان و پایان سانسور مطبوعات و غیره). انقلاب اما به شکست منتهی شد و لایوش باتیاتی رئیس اولین دولتی که مجارها تأسیس کرده بودند را در پست تیرباران کردند. پس از پیروزی، اتریشی‌ها برای ممانعت از شورش‌های بعدی، دژی روی تپهٔ گلرت به نام سیتادلا ساختند که از هر طرف با توپ آمادهٔ شلیک باشد و کل شهر را زیر کنترل بگیرد. پس از آن اقدامهایی به رهبری فرنتس دئاک جهت استقلال صورت گرفت که نتیجهٔ آن سازش اتریشی-مجارستانی شد. در پی آن بودا و پست به عنوان پایتخت دوقلوهای پادشاهی دوگانهٔ اتریش-مجارستان به‌طور روزافزون تا پیش از جنگ جهانی اول رو به توسعه بودند. در سال ۱۸۷۳ از الحاق (اُ) بودا و پست شهر بوداپست رسماً شکل گرفت. دیْولا آندراشی، نخست‌وزیر در سال‌های ۱۸۷۰ شروع به بازسازی شهر به شیوه‌های نوین از مدل پاریس کرد، ازجمله می‌توان اشاره کرد به: بلوار بزرگ (به مجاری: Nagy Körút)، خیابان آندراشی که به میدان قهرمانان و پارک شهر منتهی می‌شود، تالار اپرا و متروی شمارهٔ ۱ بوداپست در زیر خیابان آندراشی به مناسبت هزارمین سالگرد ورود مجارها (۸۹۶) به جلگهٔ پانونیا (مجارستان).

در نیمهٔ دوم قرن نوزده میرزا محمد علی محلاتی (ملقب به حاج سیاح) با کشتی از روی دانوب گذشته و در شرح سفرش اشاره ای به پل زنجیر و زیبایی منظره از دانوب دارد. ناصرالدین شاه نیز در سومین سفرش در ۱۸۸۹ از چندین نقطهٔ شهر دیدن کرده و تحت تأثیر پیشرفت بوداپست و زیبایی‌هایش شرح مفصلی از آن ارائه می‌کند. مظفرالدین شاه نیز در سال ۱۹۰۰ دو بار به بوداپست سفر کرد.

قرن بیستم

در ابتدای قرن بیستم روند صنعتی شدن و شکوفایی فرهنگی باسرعت بیشتری رو به افزایش بود، به عنوان نمونه سال ۱۹۰۵ کار ساخت پارلمان مجارستان به مناسبت جشن هزارمین سال ورود مجارها به جلگهٔ پانونی به پایان رسید که سومین پارلمان بزرگ جهان است و همین‌طور بین ‎۱۹۰۹–۱۹۱۰ چراغ برق برای معابر عمومی تأمین شد. وقایع بعدی اما همچون جنگ جهانی یکم، جمهوری شورایی مجارستان و پیمان صلح تریانون باعث توقف توسعه در شهر و کل کشور شد. وقتی سرانجام امپراتوری اتریش-مجارستان در جنگ جهانی یکم شکست خورد، برای ادارهٔ کشور یک نایب‌السلطنه -میکلوش هورتی-برگزیده‌شد. به موجب پیمان تریانون دو سوم خاک و حدود نیمی از جمعیت مجارستان ار دست رفت. در دههٔ ۳۰ جمعیتی که از نقاط مختلف کشور جدا شدند، حدود یک میلیون به مجارستان فرار کردند که باعث کمبود مسکن شد تا جایی که بعضی مردم در بوداپست در ایستگاه‌ها و واگن‌های قطار زندگی می‌کردند. راه حل‌هایی در این زمینه اتخاذ شد من جمله ساخت مناطق مسکونی دولتی و محلاتی مثل وکرله (از قبلِ جنگ) نیز راهگشا بودند. در تب و تاب پروژه‌های شهر سازی و ساخت مسکن بین سال‌های ‎ ۱۹۳۳–۱۹۳۶، تابان (به مجاری: Tabán‎)، منطقهٔ دباغ خانه‌های قدیم از زمان عثمانی در زیر قلعهٔ بودا را که آن موقع دیگر صرب‌نشین شده بود تخریب کردند. ایدهٔ ساخت مدرن‌ترین شهرک مسکونی در آنجا هم با فرارسیدن جنگ جهانی دوم به فراموشی سپرده شد، چنانچه امروز کل منطقه به جز تعدادی اندک خانه، همه به پارک تبدیل شده‌است.

در جریان جنگ جهانی دوم ارتش مجارستان به نیروهای محور پیوست. بعد از شکست سختی در کنار رودخانه دُن دولت هورتی شروع به مذاکره برای تسلیم به نیروهای متفقین کرد. در ۱۹ مارس ۱۹۴۴ در نتیجه این سیاست دوگانه ارتش آلمان، مجارستان را اشغال، دولت هورتی را ساقط و یک دولت دست نشانده نازی را به ریاست فرنتس سالاشی از حزب صلیب پیکان جایگزین کرد. در پی محاصرهٔ بوداپست به مدت دو ماه خیلی از مناطق شهر از جمله قلعه، پل زنجیر و پارلمان تخریب شدند و در ۱۹۴۴ میلادی شوروی مجارستان را اشغال کرد. در عرض دو ماه بیش از صد هزار نفر جان خود را در بمباران، قتل‌عام نازی‌های مجار و سربازان شوروی از دست داد. رودیون مالینوفسکی، فرماندهٔ ارتش شوروی صد هزار نفر از نظامیان بوداپست را جمع‌آوری کرده و به اردوگاه‌های کار شوروی فرستاد. تاریخدانان تعداد تجاوز سربازان شوروی به زنان و دختران جوان بوداپستی را از پنج هزار تا ۲۰۰٬۰۰۰ بر اساس شواهد مختلف گزارش کرده‌اند. ولی همه در این متفق‌القول هستند که کمینه به ۱۰درصد زنان بوداپست تجاوز شده‌است.^[۳۸] بر خلاف جامعهٔ یهودیان شهرستانها، در بوداپست اکثر آنان بیش از ۷۰٬۰۰۰ نفر با کمک رائول والنبرگ شانس زنده ماندن داشتند. پس از جنگ، مجارستان زیر نظر روس‌ها به یک جمهوری مورد نظر کمونیست‌ها به نام جمهوری خلق مجارستان بدل گردید که تا سال ۱۹۸۹ ادامه داشت. شوروی تأثیر قابل ملاحظه ای بر مناسبات سیاسی مجارستان گذاشت از جمله دولت کمونیست مجارستان ساختمان قلعه را نماد فساد «رژیم سابق» قلمداد کرده و در دههٔ ۵۰ دست به تخریب زیادی در نمای داخلی و خارجی آن زد تا مناسب یک مرکز فرهنگی (۳ موزه و کتابخانهٔ ملی) شود.

در ۲۳ اکتبر ۱۹۵۶ تظاهرات دانشجویی در بوداپست برای اصلاحات دموکراتیک شکل گرفت. تظاهرکنندگان ایستگاه رادیویی بوداپست را تسخیر کرده و در خواستهایشان را از آنجا بیان کردند که شروع انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان شد. تظاهرات تا ۱۰ نوامبر ادامه پیدا کرد و نهایتاً توسط نیروهای شوروی سرکوب شد. در طی آن ۲٬۵۰۰ مجار و ۷۰۰ نیروی شوروی کشته شدند و ۲۰۰٬۰۰۰ نفر به اروپای غربی و آمریکا پناهنده گردیدند. دستگیری‌های جمعی از ۱۹۵۷ شروع شده و یانوش کادار به عنوان رهبر جدید انتصاب شد. از دههٔ ۶۰ تا ۸۰ کادار توانست رفاه نسبی برای مردم فراهم کند و تا حدودی ویرانی‌های جنگ را بازسازی کند. از اقدامات او در این دوره بازسازی پل اِرژِبِت، ساخت خط ۲ و ۳ متروی بوداپست بود. در آن دوره مجارستان به طنز شادترین کشورِ بلوک شرق با سوسیالیزم گولاش شناخته می‌شد. در دههٔ ۸۰ جمعیت بوداپست به ۲٫۱ میلیون می‌رسید. در سال ۱۹۸۷ قلعهٔ بودا و چشم‌انداز ساحل دانوب در مرکز شهر به میراث جهانی یونسکو اضافه شد.

با فروافتادن پردهٔ آهنین در ‎۱۹۸۹–۱۹۹۰، مجارستان در دههٔ آخر قرن بیستم دستخوش تغییرات سیاسی اصلی شد. از جمله اولین تغییرات ظاهری البته، جمع‌آوری یادبودهای کمونیسم بود که به پارک مجسمه‌های بوداپست منتقل شد. در سال ۲۰۰۲ خیابان آندراشی (شامل خط ۱ مترو، میدان قهرمانان و پارک شهر) به میراث جهانی یونسکو اضافه شد.

۶ حقیقتی که ممکن است ‏درباره بوداپست ندانید:

‏۱٫‏ بوداپست از سه شهر تشکیل شده بود و نام متفاوتی داشت‏

پل مشهور و زیبای ‏Szechenyi‏ ( پل زنجیر ) در سال ۱۸۴۹ به روی رود دانوب ساخته شد که در یک سوی آن بازدیدکنندگان ‏می توانند ساختمان با عظمت پارلمان را ببینند و در سوی دیگر با ساختمان های تاریخی و بناهای قدیمی رو به رو می شوند. ‏امروزه وقتی از روی این پل به سوی دیگر می روید گویا وارد یک شهر متفاوت یا دنیایی دیگر شده اید. این بدین دلیل است که ‏دو سوی انتهای این پل در گذشته دو مقصد جداگانه بودند. بودا ، شهر ساکت تر ، پر از تپه ها و بلندی ها و با ساکنین بیشتر در ‏غرب رودخانه قرار دارد ، اوبودا ( قدیمی ترین شهر همسایه بودا) ، در شمال آن قرار دارد و “پست” که در شرق رودخانه قرار ‏دارد شهری وسیع تر و سرزنده تر در بین این سه شهر بوده است. تا سال ۱۸۷۳ این سه شهر همچنان سه مقصد مجزا بودند تا ‏اینکه در این سال هر سه با هم یکی شده و شهر امروزی بوداپست را تشکیل دادند. ‏ ‏ ‏

‏۲٫‏ ساختمان های این شهر بلندتر از ۹۶ متر نیستند ‏

وقتی به ساختمان های این شهر نگاه می کنید دو ساختمان را می بینید که از بقیه بلندتر هستند ، کاخ سلطنتی سنت استفان که به ‏احترام و یادبود اولین پادشاه مجارستان ساخته شده است و ساخت آن پنجاه سال طول کشیده است ، و ساختمان پارلمان مجارستان ‏که یکی دیگر از ساختمان های مشهور و معروف این شهر است که در ساخت آن ۴۰ کیلوگرم طلا و نیم میلیون سنگ قیمتی به ‏کار رفته است. اگر چه این دو ساختمان مربوط به دوره های مختلفی هستند و طراحی های متفاوتی نیز دارند اما در یک مورد با ‏هم وجه تشابه دارند ، ارتفاع هر دو ۹۶ متر است که گفته می شود نمایانگر سالیست که مجارها برای اولین بار در این منطقه ‏مستقر شدند ( ۸۹۶ میلادی). این مساله اتفاقی نیست چرا که این عدد نمایانگر اهمیت تساوی دین و دولت است ، علاوه بر آن ‏قانونی وجود دارد که براساس آن هیچ ساختمانی نباید بلندتر از این دو ساختمان ساخته شود ، به همین دلیل است که در این شهر ‏هیچ آسمان خراشی نمی بینید و احتمالا به این زودی ها هم نخواهید دید.

۳٫‏ این شهر دارای برخی از قدیمی ترین جاذبه ها می باشد‎‏ ‏‏ ‏

‏‏‏پس از لندن ، این بوداپست است که قدیمی ترین خط زیرزمینی جهان را دارد که در سال ۱۸۹۶ ، در هزار سالگی مجارستان، این ‏سیستم زیرزمینی با نام ‏Millennium Underground‏ افتتاح شد. اما این تنها جاذبه قدیمی این شهر نیست، بلکه بوداپست یکی ‏از قدیمی ترین باغ وحش های جهان را نیز دارد. باغ وحش و باغ گل بوداپست در سال ۱۸۶۵ افتتاح شده است و تا به امروز گونه ‏های مختلفی از حیوانات در این باغ وحش نگهداری شده اند، علاوه بر آن معماری جذاب و خیره کننده ای نیز دارد که همین ‏باعث می شود این باغ وحش یکی از جاذبه های مورد علاقه هم بزرگسالان و هم کودکان باشد. ‏ ‏

‏ ‏‏ ‏

۴٫‏ بزرگترین ساختمان ها را نیز در این شهر می توانید ببینید‎‏‏ ‏‎

‏ در منطقه هفتم شهر بوداپست ساختمان تاریخی ‏Dohany Street Syangogue‏ واقع شده است که بزرگترین و قدیمی ترین ‏عبادتگاه یهودیان در اروپا و دومین در جهان می باشد. این ساختمان در سالهای ۱۸۵۴ و ۱۸۵۹ ساخته شد که طول آن ۷۵ متر و ‏عرض آن ۲۷ متر می باشد و می تواند جمعیتی ۳۰۰۰ نفره را در خود جای دهد. ‏

بوداپست همچنین میزبان بزرگترین فستیوال موسیقی جهان نیز می باشد که به نام فستیوال ‏Sziget‏ مشهور است که در ماه ‏آگوست به مدت یک هفته برگزار می شود ، در این فستیوال بیش از ۴۰۰ هزار نفر از سراسر جهان شرکت می کنند و انواع ‏موسیقی را نیز در طی این یک هفته می توان شنید. ‏ ‏ ‏ ‏

۵٫‏ بوداپست همیشه پایتخت نبوده است

بوداپست امروزه نه تنها پایتخت مجارستان است بلکه بزرگترین شهر آن نیز می باشد ، اما همیشه اینچنین نبوده است. بین قرن ‏‏۱۰ تا ۱۳ ، شهر ‏Esztergom‏ ، محل تولد اولین پادشاه مجارستان ، پایتخت این کشور بوده است.

۶٫‏ بیشترین چشمه های آبگرم را در این شهر می توانید پیدا کنید

در کنار ساختمان هایی با معماری جذاب و دیدنی، غذاهای خوشمزه و تاریخ غنی، بوداپست بخاطر حمام های آب گرم نیز ‏مشهور است. در حقیقت، بوداپست بیشترین چشمه آب گرم – بیش از ۱۰۰ چشمه – را نسبت به سایر پایتخت های جهان دارد. ‏این چشمه های آب گرم طبیعی خواص درمانی نیز دارند که برای ماهیچه ها ، استخوان و پوست مفید هستند. بسیاری از آنها از ‏زمان رومیان مورد استفاده بوده است و امروزه همچنان فعال هستند. ‏ ‏

جاذبه ها:

۱٫بازدید از ساختمان پارلمان – Parliament Building

یکی از جاذبه هایی که باید در بوداپست ببینید، ساختمان پارلمان این شهر است. این ساختمان که به عنوان یکی از قدیمی ترین پارلمان های اروپا شناخته می شود، به عنوان یکی از پر بازدید ترین جاذبه های شهر بوداپست شناخته می شود. به دلیل قرار گرفتن در حاشیه رود دانوب از یک طرف و میدان Lajos Kossuth Square از طرفی دیگر، زیبایی های منحصر به فردی رو هم در روز و هم در هنگام شب دارا است. لازم به ذکر است که در حال حاضر این ساختمان به عنوان بزرگترین و مرتفع ترین ساختمان بوداپست شناخته می شود.

۲٫بازدید از Fisherman’s Bastion

Fisherman’s Bastion در منطقه Buda شهر بوداپست و حاشیه رود دانوب روی یک تپه واقع شده است. این محل که همواره مورد بازدید تعداد زیادی از گردشگران قرار می گیرد، قدمتی ۱۰۰ ساله دارد. این مکان ابتدا به عنوان بازار ماهی و ماهیگیران شناخته می شده است و هفت قبیله مشهور مجارستان در هفت قسمت مختلف آن به فعالیت می پرداخته اند. برای رسیدن به این مکان می توانید از طریق فونیکولار و از پل Chain استفاده نمایید. همچنین باید به این نکته توجه داشت که بازدید از قسمت داخلی این محل رایگان نیست و باید ورودیه بپردازید. پیشنهاد می شود که ابتدا از ساختمان پارلمان دیدن کنید و پس از بازدید از پل Chain به این مکان سر بزنید. غروب در این مکان بسیار دل انگیز است.

‏۳٫بازدید از پل زنجیر – Chain Bridge

 پل زنجیر پلی بر روی رود دانوب در شهر بوداپست، مجارستان است. این پل که از نوع معلق است ۳۷۵ متر طول، ۱۴٫۸ متر عرض و در تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۸۴۹ به بهره‌برداری رسیده است. این پل که به عنوان اولین پل سنگی بوداپست شناخته می شود، منطقه  Pest  و Buda  را به هم وصل می کند. این پل که به عنوان یکی از نماد های شهر بوداپست نیز شناخته می شود، همواره مکانی زیبا برای بازدید تلقی می شود و پیشنهاد می شود که بازدید از این پل را هم در روز و هم در شب از دست ندهید.

‏۴٫کروز در رودخانه دانوب

دانوب رودی است در اروپا که از جنگل سیاه در آلمان سرچشمه می‌گیرد و در ناحیهٔ دلتای دانوب در کشور رومانی به دریای سیاه می‌ریزد. رود دانوب با ۲۸۵۰ کیلومتر دومین رود طولانی اروپا پس از ولگا است. قرار داشتن ۱۲۰۰ کیلومتر از دانوب در رومانی، آن را تبدیل به طویل‌ترین رود در این کشور کرده‌است. یکی  از تفریحاتی که  نباید در بوداپست از دست داد، کروز و تفریح بر روی این رودخانه است. تعدادی از جاذبه های این شهر مانند ساختمان پارلمان و پل زنجیر را می توان از طریق این رودخانه نیز دید و عکس های بسیار زیبایی از آن ها گرفت. این رودخانه جزء معدود رودخانه هایی هست که کروز شبانه آن نیز بسیار زیباست  ( مخصوصا اگر شام در کشتی میل شود) و یکی از تورهای بسیار پیشنهاد شده برای گردشگران محسوب می‌شود.

پیشنهاد ویژه ۱؛ تمامی ۴ موردی که در بالا توضیح داده شده است در یک منطقه و بسیار نزدیک به هم هستند. شما می‌توانید به صورتی برنامه ریزی کنید که ابتدا ۳ – ۴ ساعت قبل از غروب افتاب از پارلمان بازدید کنید ، بعد به صورت پیاده و در کنار رود دانوب قدم زنان به سمت پل  Chain Brdige بروید،  و از طریق پل به سمت دیگر رودخانه بروید و از Fisherman بر فراز تپه بازدید کنید. مسیر برگشت را نیز همینگونه طی کنید و به سمت ایستگاه‌های کروز (که در نزدیکی پل Chain Brdige هستند) بروید و خود را برای کروز سواری آماده کنید. پیشنهاد ما گزینه شام در کشتی است. و غروب و شب هنگام را سوار بر کشتی کروز بگذرانید. به این ترتیب شما همه این گزینه را می‌توایند در یک نیم روز و در بهترین ساعات (هم روشنایی روز و هم زیبایی محصور کننده شب) بازدید کنید.

۵٫تماشای نمایی زیبا از بوداپست در تپه Gellért

تپه Gellért یک تپه با ارتفاع تقریبی ۲۰۰ متر است و در کنار جزیره Maragaret  و Buda Hills  واقع شده است. اینجا یکی از بهترین نقاطی است که می توانید چشم اندازی زیبا و پانوراما را از شهر بوداپست تجربه نمایید. پیاده روی برای رسیدن به بالای این تپه برای هر فردی لذت بخش است. در پایین این تپه هتل و حمام های مشهور Gellért نیز وجود دارند که همواره بین گردشگران محبوبیت فراوانی دارند.  لازم به ذکر است که مجسمه آزادی بوداپست نیز در این تپه قرار دارد و با عنوان Statue of Liberty  شناخته می شود.

۶٫استراحت در اسپای Gellert

بوداپست به عنوان یکی از بهترین شهر های دنیا در بخش خدمات اسپا شناخته می شود. از این رو از قدیم الایام این شهر را به عنوان شهر اسپا می شناسند. به همین جهت گردشگرانی که به این شهر می روند، یکی از تجربه های فراموش نشدنی آن ها استفاده از اسپاهای بوداپست است. یکی از این اسپا ها، Gellert است که در تپه مشهور این شهر و به همین نام واقع شده است.

۷٫بازدید از Heroes’ Square

یکی دیگر از نقاطی که در شهر زیبای بوداپست باید از آن دیدن کرد، میدان قهرمانان یا Heroes’ Square است. اینجا یک میدان تاریخی در بوداپست و جزء میراث جهانی یونسکو در مجارستان است. این میدان به عنوان میدان اصلی شهر شناخته می شود و مکانی بسیار مناسب برای عکاسی است. نوشته Budapest  که به شکل آیکن و نماد است نیز در اینجا قرار دارد. بازدید از این میدان در شب بسیار زیباتر از روز است، و می‌توان از زیبایی های آن استفاده نمود. این میدان در انتهای خیابان Andrássy Avenue و در کنار City Park واقع شده است. همچنین موزه هنر بوداپست نیز در کنار آن قرار دارد و می توانید در یک روز از این دو دیدن کنید.

۸٫استراحت در Széchenyi Spa (معروفترین و محبوب ترین اسپای بوداپست)

یکی دیگر از اسپاهای قدیمی شهر بوداپست، اسپای Széchenyi است که قدمت آن به سال ۱۹۱۳ باز می گردد. این اسپا یکی از پر بازدید ترین مکان های شهر بوداپست محسوب می‌شود و گردشگران می توانند در آن تفریحات مختلفی از قبیل شنا، ماساژ و تفریح را تجربه کنند. این اسپا دارای ۱۸ استخر،  ۱۰ سونا و سالن های ماساژ است.

‏ ‏ ‏۹٫بازدید از باسیلیکای سنت استفان

باسیلیکای سنت استفان یک کلیسای کاتولیک واقع در بوداپست، مجارستان است که عملیات ساخت وساز آن در سال ۱۹۰۵ به پایان رسیده است. نام این کلیسا از روی اولین پادشاه مجارستان انتخاب شده است. امروزه این کلیسا به عنوان سومین کلیسای بزرگ مجارستان شناخته می شود.

‏‏ ‏ ‏ ‏‏ ‏‏۱۰٫خورد و خوراک در رستوران های All You Can Eat

یکی از تجربه های به یاد ماندنی در شهر بوداپست، رفتن به رستوران های All Inclusive است. رستوران های آل اینکلوسیو به رستوران هایی گفته می شود که مبلغی رو از مشتری اخذ می کنند و در عوض در طول مدت زمان مشخص (معمولا ۲ ساعت)، مشتری می تواند از تمام غذاها و معمولا نوشیدنی های موجود استفاده نماید. در واقع می تواند در طول ۲ ساعت، هر چه می‌تواند بخورد. از جمله این رستوران ها می توان به شعب رستوران های Trófea Grill اشاره کرد که از خدمات و سرویس های بسیار رضایت بخشی بهره می برند. از همه مهمتر قیمت این رستوران ها بسیار مناسب است.

۱۱٫بازدید از Memento Park

پارک مِمِنتو در واقع یک موزه در فضای باز است که متشکل از انواع مجسمه ها و اشکال مختلف است. این پارک در ده کیلومتری مرکز شهر قرار دارد. مجسمه افرادی از قبیل مارکس و لنین نیز در همین موزه قرار دارد. برای رسیدن به این مکان می توانید از خط ۴ مترو به سوی Kelenfold استفاده کنید و سپس سوار اتوبوس های خط ۱۰۱ و ۱۵۰ بشوید.