تاریخچه کاپادوکیا:
Cappadocia در اثر فرسایش چندین هزار ساله در دره گورمی ترکیه به وجود آمده، هزاران سال پیش در این منطقه انسان ها یک مجتمع مسکونی و تونل های عجیب و باورنکردنی را در دل سنگ های نرم ساختند و بدین ترتیب یک تمدن بشری زیرزمینی در این منطقه در آغاز قرن چهارم میلادی به وجود آمد، در اثر فوران‌های آتشفشانی که در این ناحیه باستانی رخ داد دلیل آن شد تا خاک در این منطقه با خاکستر ضخیم پوشانده شود، این سنگ‌های نرم آتشفشانی توف نام دارند و ضخامت آنها ۱۰ متر می‌باشد و در طول سال‌ها باد و آب بخش‌های نرم رویی این سنگ‌ها را با خود برده‌اند و تنها چیزی که مانده بخش‌های سخت آنها می باشد که امروزه به شکل‌های مخروطی، ستونی، قارچ مانند و دودکشی هستندو ارتفاع آنها به ۴۰ متر می‌رسد.
در حدود ۲۰۰۰ هزار سال قبل از میلاد و در اوایل دوران هیتیته، انسان‌ها در منطقه گرومه ساکن شدند و منطقه کاپادوکیا بعدها تبدیل به مرز بین امپراتوری‌های بزرگ گشت، زمانی این منطقه مرز یونانیان و ایرانی‌ها و سپس یونانیان بیزانتین بود و به همین دلیل از موقعیت سیاسی پر اهمیتی برخوردار شد و همین باعث شد تا مردمی که در این ناحیه از ترکیه زندگی می‌کردند مخفی شوند و بدین ترتیب یک تمدن زیرزمینی در این مکان ایجاد شد و شهرهای زیرزمینی به وجود آمد.
در دوره اولیه مسیحیت اینجا تبدیل به یک پناهگاه مذهبی شد و مسیحیان بسیاری در اثر آزار و اذیت حکومت رم در قرن ۴ میلادی به کاپادوکیا فرار کردند و بدین ترتیب جوامع مسیحی در این منطقه تاسیس شد و به همیت دلیل آثاری مربوط به دوران اولیه مسیحیت را در قسمت‌هایی از این سایت می‌توان مشاهده کرد، کاخ‌ها و صومعه‌ها توسط راهب‌ها تاسیس و گسترش داده شد و نقاشی‌های دیواری بیزانتی که فرسکو نامیده می‌شدند در کلیساهای درون غارها کشیده شد، جالب است بدانید که این کلیساها که متعلق به قرن هفتم میلادی می‌باشند هنوز سالم مانده اند چرا که در زیر زمین و در انزوا بوده اند.
خوب است بدانید که برخی از غارها و قسمت‌های کاپادوکیا تبدیل به موزه شده و برخی از آنها هم محلی برای زندگی مردم این منطقه هستند، خیلی جالب است که در قرن ۲۱ هنوز مردمانی در غار زندگی می‌کنند، برخی از خانه‌ها مرمت و بازسازی شده اند و به عنوان هتل از آنها استفاد می‌شود، همان طور که گفته شد Cappadocia در اثر فرسایش و آسیب‌های طبیعی شکل گرفت و به وجود آمد ولی متاسفانه تکنولوژی و وورد بعضی از امکانات زندگی مدرن آسیب‌های فراوانی را به این سایت وارد کرده است.
جاذبه‌های منطقه کاپادوکیا:
در نزدیکی این منطقه شهری به نام آوانوس وجود دارد که در طول دوران در ترکیه به هنر صنعتگران سفالگرش مشهور بوده است و در سفر به این منطقه می‌توانید به این شهر بروید و سفال‌های زیبای دست ساز خریداری نمایید، همچنین در بالاترین نقطه پارک ملی گورمه و سایت‌های سنگی کاپادوسی روستایی به نام اوچیسار قرار دارد که چشم انداز بی نظیری را به گردشگران می‌دهد، در این روستا سرزمین عجایب سنگی وجود دارد که شبکه ای از غارهای کنده شده به وسیله انسان می‌باشد، همچنین مکان‌های عبادت، اصطبل‌ها و انبارهایی را خواهید دید که همه آنها درون سنگ نرم کنده و به وجود آمده‌اند.
موزه فضای باز گورمه:
در روستای گورمه مجموعه‌ای از کلیساهای سنگی در دل غارها با دیوارهایی پوشیده از نقاشی مربوط به قرن ۱۰ و ۱۲ که جزو میراث فرهنگی جهانی یونسکو است وجود دارد. این کلیساها که باقی‌مانده از دوران گسترش مسیحیت در این منطقه هستند شما را با معماری ترکیه در گذشته و فرهنگ مردم این منطقه آشنا خواهد کرد. در بسیاری از این نقاشی‌ها چشمهای افراد درون نقاشی خراشیده و کنده شده‌اند آن هم به این دلیل که ساکنان این نواحی در گذشته متعقد بودند این چشم‌ها یادآور چشمهای شیطان هستند!
در جنوب غربی گورمه قلعه “اوچیسار”، در درون سنگی بزرگ حجاری شده است و از بالا چشم‌انداز پانوراما بر روستا دارد. یک تصویر فوق‌العاده که تصور خواهید کرد هنوز سوار بر بالن هستید. در شمال، چشم‌انداز “دره راهبان” و دودکش‌های افسانه‌ای‌اش به چشم می‌خورد. قلعه اوچیسار به دلیل همین چشم‌انداز منحصر به فردش بسیار محبوب و مورد استقبال گردشگران است.
گورمه بسیار مورد توجه علاقه‌مندان به طبیعت و ورزش‌کاران است. دوچرخه‌سواری و صخره‌نوردی از تفریحاتی است که گردشگران این مناطق از آن غافل نمی‌شوند. کشف نقاط مختلف با دوچرخه کوهستانی هیجان سفر را برای شما دوچندان خواهد کرد. یکی دیگر از ورزش‌های مورد استقبال گردشگران سوارکاری است. کاپادوکیا ترکیه به اسب‌های زیبایش هم معروف است. می‌توانید با کرایه کردن اسب از سایت‌های سوارکاری تجربه‌ای هیجان‌انگیز از کشف جای جای این منطقه داشته باشید.
کلیسای نانری:
در سمت چپ موزه روباز گورمه بنای ۷ طبقه سنگی‌ای وجود دارد. معماری خارق‌العاده این بنا شما را متحیر خواهد کرد. در این کلیسا سالن ناهارخوری، آشپرخانه و برخی از اتاق‌ها در طبقه اول و عبادتگاه طبقه دوم برای بازدید گردشگران باز است. کلیسای طبقه سوم که دارای گنبدی با چهار ستون و سه سایه‌بان است از طریق تونل قابل دسترسی است.
علاوه بر نقاشی حضرت عیسی (ع) که به طور مستقیم بر روی سنگ نقش زده شده است، نقاشی‌هایی به رنگ قرمز هم دیده می‌شود. (در آن زمان رنگ قرمز رنگی خاص به شمار می آمد و در کمتر جایی به کار برده می شد) طبقه‌های مختلف کلیسا که توسط تونل‌ها و درهای “میلزتن” به هم متصل می‌شوند مانند نمونه‌های مشابه در شهرهای زیرزمینی هستند که در مواقع خطر برای بستن درها استفاده می‌شده است.
کلیسای المالی:
نام این کلیسا به معنی سیب است و دلیل این نام گذاری وجود باغ سیب در نزدیکی ورودی در کلیسا بوده است. المالی یکی از معماری‌های ارزشمند این منطقه می‌باشد. دیوارهای این کلیسا پوشیده از نقاشی‌هایی است که قدمت آنها به قرن ۱۲ می‌رسد. این نقاشی‌ها اشاره به کتاب مقدس و زندگی حضرت عیسی و حضرت ابراهیم دارند.
کلیسای کاریکلی:
نام این کلیسا به دلیل ردپاهای نقاشی شده در ورودی آن است. نقاشی‌های دیواری این کلیسا به خوبی محافظت شده است و به موضوعات عهد جدید مربوط می‌شود. قدمت این بنا به قرن ۱۲ می‌رسد. این بنای سنگی محلی برای شناخت فرهنگ ساکنان کاپادوکیا در گذشته است.
کلیسای باربارا:
این کلیسا نام خود را از یک قدیس مصری گرفته است و قدمت آن به نیمه دوم قرن ۱۱ می‌رسد. معماری این کلیسا مشابه کلیسای کاریکلی است. قسمت داخلی به شکل صلیب است و میانه کلیسا گنبدی شکل است. دیوارها و سقف این کلیسا با نقاشی‌هایی از حضرت مسیح، قدیسان، اشکال هندسی و موجودات اساطیری منقش شده است.
کلیسای ایلانلی:
نام این کلیسا به معنی مار است و کلیسایی ساده با سقف کوتاه است. این کلیسا به دلیل نقاشی‌ای که در آن قدیسان در حال از بین بردن اژدها (مار غول پیکر) هستند به این نام، نام گذاری شده است.
کلیسای کارانلیک:
نام این کلیسا به معنی کلیسای تاریک است. کارانلیک در دل یک غار است و قدمتش به قرن ۱۱ می‌رسد. این کلیسا چهار ستون دارد و با نقاشی‌هایی از عهد جدید تزیین شده است. این نقاشی‌ها نمونه خوبی برای هنر بیزانس در قرن یازدهم هستند.
کلیسای توکالی:
توکالی بزرگترین کلیسای گورمه است و در سال ۱۹۸۰ بازسازی شد. غار اصلی این کلیسا شامل نقاشی‌هایی با سبک قرن نهم حومه این منطقه است. در زیرزمین این کلیسا یک سرداب وجود دارد. این کلیسا در واقع چهار کلیسا را در خود جای داده است. توکالی ۵۰ کیلومتر از گورمه فاصله دارد اما جزو موزه گورمه محسوب می‌شود.
اورتاهیسار کاپادوکیا کجاست؟
نام اورتاهیسار به معنای قلعه میانی است و این نام‌گذاری به این دلیل است که اورتاهیسار در میان شهرهای گورمه و اورگوپ و نوشهیر واقع شده است و فقط چند کیلومتر با گورمه فاصله دارد. هنگام ورود به شهر درب‌هایی در سطح تخته سنگ‌های بزرگ توجه شما را به خود جلب خواهد کرد. این‌ها در واقع محفظه‌های سنگی‌ای هستند که در گذشته برای نگهداری مواد غذایی ساخته و استفاده می‌شدند.
در این محفظه‌ها با تهویه مطبوع، سیب‌های شهر نجد، لیمو و پرتقال‌های مدیترانه‌ای، سیب زمینی محلی و پیاز نگهداری می‌شود. لیموهای سبز و نرسیده در این انبار سنگی به آرامی می‌رسند.
اورتاهیسار به ساکنان مهمان‌نواز، خانه‌های سنگی زیبا، خیابان‌های باریک و کلیساها و سازه‌های سنگی، مشهور و مورد استقبال گردشگران است. قلعه طبیعی اورتاهیسار ۹۰ متر ارتفاع دارد و یک بنای بلند در منطقه به شمار می‌رود. داخل این قلعه حفرههای لانه زنبوری، تونل‌ها و غارها ترکیبی از طبیعت بکر، بدون نشانه‌ای از دخالت انسان واقعاً حیرت‌انگیز و دیدنی است.
بیرون قلعه به دلیل مقداری فرسایش و خرابی بازسازی و بالای قلعه توسط تعبیه پله‌هایی قابل دسترسی شده است. از چشم‌انداز پانورامای قلعه اورتاهیسار دودکش‌های افسانه‌ای “هالاکدره” و قله برفی “ارکیز” قابل مشاهده است.
اگر از خیابان نزدیک قلعه عبور کنید می‌توانید از کلیسای “علی ریس” هم دیدن کنید. برخی از کلیساهای مجاور قلعه اورتاهیسار به تازگی برای بازدید گردشگران باز شده‌اند. اگر هنگام خروج از اورگوپ در سمت راست به طرف مصطفی‌پاشا حرکت کنید بعد از دو کیلومتر تابلوهای زرد رنگ کلیساهای “ساریکا” و “کپز” را می‌بینید. همچنین در یک کیلومتری اینجا کلیسای “پانکارلیک” در دره “پانکارلیک” قرار دارد که نقاشی‌های بسیار زیبایی در سقف خود دارد.
مجموعه کلیساهای “هالاکدره” که در یک کیلومتری شمال شرقی اورتاهیسار است، یک نمونه خوب برای صومعه‌های دارای امکانات رفاهی است. در این کلیسا یک آشپزخانه، یک آرامگاه بزرگ، پنج اتاق با اندازه‌های مختلف و یک عبادتگاه که با چهار ستون احاطه شده وجود دارد. ستون‌ها با سر حیوانات خشک شده تزیین شده و بر دیوارها مجسمه‌هایی از چهره انسان نصب شده است. به دلیل انباشته شدن رسوبات در طی سال‌ها، سطح زمین حیاط یک متر بالاتر از زمین داخل ساختمان است.
شهر زیرزمینی کایمالکی:
در کاپادوکیا ۳۶ شهر زیرزمینی وجود دارد که بزرگترین آنها کایمالکی است. این شهر زیرزمینی اولین بار در سال ۱۹۶۴ به روی گردشگران باز شد. این روستا حدود ۱۹ کیلومتری نوشهیر در جاده نوشهیر-نجد است. مردم این منطقه در گذشته خانه‌هایشان را به صورت تونلی در زیر زمین ساخته‌اند. تونل‌های تو در تو و پر پیچ و خم که هشت طبقه زیر زمین ساخته شده است!.
طبقات مختلف بوسیله همین تونل‌ها به هم متصل هستند. انبارهای ظروف سفالی در طبقه چهارم نشانگر غنی بودن مردم این شهر در گذشته بوده است. تا طبقه چهارم برای بازدید گردشگران باز است. هر طبقه دارای دریچه‌های تهویه هوا است و این باعث می‌شود که طراحی هر اتاق و فضای باز منوط به دسترسی به تهویه باشد.
شهر زیرزمینی درینکویو:
درینکویو که در ۴۰ کیلومتری گورمه قرار دارد منطقه‌ای از استان نوشهیر است و عمیق‌ترین شهر زیرزمینی کاپادوکیا است. امکان بازدید از این شهر در سال ۱۹۶۹ برای گردشگران ایجاد شد. این شهر با عمق ۸۵ متر امکان اسکان به ۲۰۰۰۰ نفر همراه با منابع غذایی و دام را داشته است.
یکی از مهم‌ترین عناصر در این شهر زیرزمینی عمیق، تعداد زیاد دریچه‌های تهویه هواست. در برخی از طبقات، اضافه بر دریچه تهویه، چشمه‌هایی نیز وجود دارد که از ورود مواد سمی به دریچه‌های تهویه جلوگیری می‌کند. در این شهر همه تونل‌ها، مسیر‌ها و راهروها به اتاق‌هایی می‌رسند که ساختاری عمومی دارند و این می‌تواند نشانه‌ای بر این باشد که این شهر را مانند یک پناهگاه ساخته‌اند.
در طبقه دوم این شهر زیرزمینی اتاقی با ساختار منحصر به فرد و سقف طاقی شکل گنبدی وجود دارد که آموزشگاه علوم دینی بوده است. بین طبقات راه‌پله‌ای عمودی وجود دارد که به وسیله آن می‌توان به کلیسای طبقه پنجم رفت. در راهروها سنگ‌های بزرگی مثل سنگ آسیاب وجود دارد که برای محافظت از درها از نفوذ بیگانگان استفاده می‌شده است و در هنگام خطر بوسیله این سنگ‌ها درهای ورودی را مسدود می‌کردند.
دره ایهلارا:
موقعیت مکانی این دره در نزدیکی کوه “حسن” و “ملندیز” در استان آکسرای قرار گرفته است و ۱۵ کیلومتر طول دارد. این دره طی سالیان زیاد با عبور رود “ملندیز” از میان آن بوجود آمده است که از دره “ایهلارا” سرچشمه و به صومعه “سلیمه” منتهی می‌شود.
این دره ۴۰۰۰ هزار نفر جمعیت دارد و دارای کلیساهایی سنگی با دیوارهایی منقش به طرح‌ها و نقاشی‌های باستانی است. این کلیساها به کلیساهای ابتدایی سوریه و مصر شباهت دارد. مسیحیان در دوره امپراطوری رم برای به جا آوردن مراسم مذهبی خود این معماری‌های منحصر به فرد را خلق کردند. کلیساها در این دره به دو دسته تقسیم می‌شوند.
اولی کلیساهایی در نزدیکی روستای ایهلارا که با نقاشی‌هایی تاثیر گرفته از ایران و سوریه تزیین شده‌اند. دسته دوم در نزدیکی روستای بلیسرما واقع شده که در سبک بیزانس قرن ۱۰ و ۱۱ است و به هنر مقدونیه مشهور است. از دسته اول می‌توان کلیسای “آگاکالتی”، کلیسای “ایلانلی”، کلیسای “سومبولو” را نام برد و از دسته دوم به کلیسای “دیرکلی”، کلیسای “کاراگدیک”، کلیسای “کرکدامالتی” اشاره کرد.
به غیر از کلیسا در دره ایهلارا، ساختمان‌هایی حجاری شده در دل سنگ هم وجود دارد. این دره چهار ورودی دارد و دسترسی به آن بوسیله ۳۹۴ پله امکان‌پذیر است. سه مسیر گردشگری به طول‌های ۴، ۷ و ۱۵ کیلومتر وجود دارد که با انتخاب هر کدام می‌توانید از رستوران‌ها و کافه‌های بین مسیر هم استفاده کنید و استراحت کنید. به غیر از پیاده‌روی و کوه‌نوردی، می‌توانید این مناظر را از درون بالن تماشا کنید.
موزه فضای باز زلو:
در این روستا صومعه‌هایی مربوط به دوران بیزانس وجود دارد. صومعه‌هایی مانند دیگر نقاط کاپادوکیای ترکیه کاملاً سنگی که هر گردشگری را مجذوب اسرارآمیز بودن خود می‌کند. اینجا زمانی محل سکونت یکی از بزرگترین جامعه‌های این منطقه بوده است. دره‌های زلو صخره‌نوردان زیادی را از سراسر دنیا به خود جذب می‌کند.
این موزه فضای باز، بین “اورگوپ” و “آوانوس” واقع شده است. زلو نقاشی‌های گورمه را ندارد اما شامل سه دره گسترش یافته است که دو عدد از آنها به وسیله یک تونل بهم متصل می‌شوند. این تونل‌ها شامل اتاق‌های بسیاری هستند که کنده‌کاری‌هایشان شما را متحیر خواهد کرد.
در ابتدای ورودی دره اول مسجدی سنگی با مناره‌های زیبا خواهید دید سپس توجه‌تان به سمت ساختمان‌هایی به شکل گنبدی در سمت راست جلب خواهد شد. در سمت مخالف پله‌هایی فلزی خواهید دید که توسط تونلی به دره دوم می‌رسد. در دره سوم آسیاب سنگی بزرگی وجود دارد که تا اواخر دهه پنجاه استفاده می‌شده است.
در این دره کلیسایی به نام “اوزومولو” هم وجود دارد که به معنی انگور است و دلیل نام‌گذاری‌اش این است که در ترکیه نماد حضرت مسیح انگور است!. باید توجه داشته باشید که معماری این کلیسا ها با کلیساهایی مانند کلیساهای اسپانیا متفاوت است.
کاروانسراها:
تجارت در ترکیه از زمان سلجوقیان به وسیله کاروان‌ها انجام می‌شده است و کاروانسراها جایی برای اقامت آنها بوده است. در این کاروانسراها بازرگانان استراحت می‌کردند و اسب‌هایشان تیمار می‌شدند.
در اطراف حیاط اتاق‌ها، سرویس بهداشتی و انبار و در میان حیاط کاروانسرا برای مراسم مذهبی بنای طاقی شکلی وجود داشت. در این کاروانسراها اقشار مختلفی برای خدمت رسانی به بازرگانان مشغول به کار بوده‌اند. از جمله کاروانسرا های مشابه می توان کاروانسرای سلطان هانی در شهر قونیه را نام برد.
دره راهبان:
این دره در چند کیلومتری گورمه کلپادوکیا قرار دارد. این دره در برگیرنده تعداد زیادی از دودکش‌های افسانه‌ای است که شبیه به قارچ هستند. برخی به این دودکش‌ها، نام دودکش پری داده‌اند و دلیلش هم این است که در گذشته معتقد بودند این سازه‌ها دودکش خانه پریانی هستند که در زیر زمین زندگی می‌کنند. این دودکش‌ها در اشکال و اندازه‌های متفاوت در همه جای دره به چشم می‌خورند.
کلیسای سیمون، درون یکی از این دودکش‌های افسانه‌ای با سه سر مخروطی ساخته‌شده است. ورودی آن با زنجیرهای ضدتهاجم تزیین شده است. سیمون در قرن پنجم به دلیل شایعاتی که در مورد معجزات او وجود داشت در انزوا و در بالای این ستون‌ها زندگی می‌کرد.
آوانوس:
مهم‌ترین ویژگی تاریخی آوانوس که هنوز هم ادامه دارد سفال‌گری است. سفال‌گری مهم‌ترین فعالیت اقتصادی این منطقه می‌باشد. تجارت سرامیک و کارخانه‌های سفال‌گری آن درست مانند زمان‌های بسیار دور همچنان از خمیر قرمز “Kızılırmak” استفاده می‌کنند. گردشگران هر ساله برای تماشا و خریدن این سفال‌های زینتی به این منطقه سفر می‌کنند.
این شهر قدیمی با خیابان‌های دیدنی و چشم‌انداز رودخانه بسیار محبوب گردشگران است. این منطقه دارای آب و هوای گرم و خشک در تابستان و سرد و بارانی در زمستان است.
شهر زیرزمینی اوزکونک:
این شهر در ۱۴ کیلومتری شمال غربی آوانس واقع شده است. برخلاف کایماکلی و درینکویو، حفرههای باریک و طولانی‌ای بین طبقه‌های مختلف شهر وجود دارد که این طبقات را به هم متصل می‌کند. تهویه هوا هم در هنگام هجوم دشمنان و بستن کامل درها، توسط همین حفره‌ها تامین می‌شود.
در بالای تونل‌ها حفره‌هایی برای تخلیه روغن داغ بر روی دشمنان وجود داشته است. این شهر مانند کایماکلی و درینکویو دارای تهویه هوا، چاه آب و کارخانه ساخت نوشیدنی و درهای سنگی بوده است.
این شهر در سال ۱۹۷۲ به صورت اتفاقی توسط یک کشاورز کشف شد. در کل، ده طبقه تا عمق ۴۰ متر کشف شده است که البته چهار طبقه آن برای بازدید گردشگران باز است.
دره دورنت:
این دره به دلیل صخره‌های صورتی و نارنجی به دره خیالی و دره صورتی مشهور است. این دره مانند دیگر نقاط کاپادوکیا کلیسای سنگی یا قلعه رومی ندارد اما چشم‌انداز این دره به دلیل شباهت به سطح ماه مورد استقبال گردشگران قرار گرفته است. ستون‌ها و دودکش‌های افسانه‌ای به اشکال مختلف هستند و اگر کمی به تخیلتان پر و بال دهید می‌توانید شکل دلفین و شتر و دیگر گونه‌های حیوانی را در بین این صخره‌ها پیدا کنید. درست مثل پیدا کردن اشکال از بین ابرها، شما را به دنیای خیالی ذهن‌تان خواهد برد.
همچنین در میان این صخره‌ها مراتع سرسبز، زمین‌های کشاورزی و تاکستان‌های فراوانی وجود دارد که متعلق به کشاورزان این ناحیه می‌باشد. درون صخره‌ها کلیساهایی حجاری شده‌اند که مربوط به دوران بیرانس هستند.
حاجی بکتاش:
حاجی بکتاش در شمال کاپادوکیا واقع شده و چهل دقیقه با گورمه فاصله دارد. اینجا مرکز فرقه بکتاشی است که در قرن ۱۳ توسط حاج بکتاش ولی، پایه‌گذاری شد. شما می‌توانید از درویش درگاه که امروز موزه شده است، سیلهان، بستاسلار(پنج سنگ)، سماوی (معبد علوی) دیدن کنید.
گولشهیر:
این شهر در جنوب رودخانه “کیزیلیرماک” واقع شده است و در دوران باستان آن را “زوروپاسوس” می‌نامیدند. بعدها در طول امپراطوری رومیان “آراپسون” نام‌گذاری شد و در نهایت امروزه این شهر را “گولشهیر” به معنای شهر گل رز می‌نامند. در زمان عثمانیان در این شهر، شهرکی ساختند که شامل ۳۰ خانه، یک مسجد، یک مدرسه و چشمهای میان شهر بود.
آچیکسرای:
در جاده نوشهیر-گولشهیر با یک روستای غاری شکل خالی از سکنه رو به رو خواهید شد. خانه و کلیساهای کوچک برش داده شده از سنگ که شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این روستا به دلیل نماها و سازه‌های عجیب شبیه قارچ، درخت و چهره انسان بسیار شهرت دارد. این سکونت‌گاه کوچک به قرن دهم برمی‌گردد. در آچیکسرای نقاشی‌های منحصر به فردی از گاو خواهید دید که توسط جوامع نوسنگی در آناتولی و همچنین هیتی‌ها مقدس شمرده می‌شده‌اند.
کلیسای سنت جین:
این کلیسای دو طبقه در قسمت ابتدایی شهر گولشهیر واقع شده است و شامل عبادتگاه، انبار نوشیدنی، کانال‌های آب و اتاق‌هایی برای زندگی در طبقه پایین است. کلیسا در طبقه بالا با صحنه‌هایی از کتاب مقدس تزیین شده است. با توجه به کتیبه کلیسا زمان این کلیسا مربوط به سال ۱۲۱۲ است. طبقه پایین کلیسا به شکل صلیب ساخته شده است. کلیسا با حیوانات و طرح‌های هندسی تزیین شده است.
کلیساهای فراموش شده در دل غار:
با وجود تعداد زیاد کلیسا در کاپادوکیا برای بازدید، اما همچنان کلیساهایی هستند که در غارها پنهان شده‌اند. معروف‌ترین کلیساها در موزه گورمه قرار دارند، اما هر کجای دیگر این شهر را که بگردید کلیسایی پیدا خواهید کرد که معماری و نقش‌هایش شما را متحیر خواهد کرد. اگر اهل ماجراجویی و جستجوی ناشناخته‌ها باشید شاید به یک کلیسای پنهان شده از دید، برخورد کنید و خودتان اولین بازدیدکننده‌اش باشید!
در شهر قدیمی “چاووشین” کلیسای “سنت جان” از فرقه “باپتیست” مسیحیت در بالای تپه قرار دارد. این کلیسا در قرن ۵ ساخته شده و یکی از بزرگترین کلیساهای غاری کاپادوکیاست که در قرن دهم به دلیل خطر ریزش و فروپاشی به سه اتاق تقسیم شد.
بسیاری از نقاشی‌های کلیسای سنت جان به دلیل قدمت زیاد از بین رفته‌اند اما هنوز هم تعدادی از آنها قابل دیدن هستند. این کلیسای جامع با نقاشی‌هایی یادگار از قرن پنجم مثل یک ماشین زمان شما را به گذشته دور خواهد برد.
کلیسای “نیکفوروس فوکاس” یک کلیسای باشکوه دیگر با طاقی بلند است که در قرن نهم ساخته شده است. در غار نقاشی‌هایی از صحنه‌های کتاب مقدس مانند: بشارت، ملاقات، اثبات پاکدامنی، محبت و رسالت رسولان و … وجود دارد. دره “رز” و دره “سرخ” که چاووشین را به گورمه وصل می‌کنند هم دارای کلیساهای غاری با نقاشی‌های دیواری هستند.
