شاخصهای مسکن شاید مهمترین و کلیدیترین ابزار در برنامهریزی مسکن باشند. بررسی شاخصهای اجتماعی مسکن یکی از وسائل و شیوههای شناخت ویژگیهای مسکن به شمار میرود که میتوان به کمک آن پارامترهای مؤثر در امر مسکن را شناخت و هر گونه برنامهریزی و تصمیمگیری صحیح در خصوص مسکن را تسهیل نمود. هدف این مقاله بررسی وضعیت شاخصهای اجتماعی مربوط به ازدحام جمعیت یا کمیت مسکن، کیفیت وضع مسکن، خدمات اساسی و مالکیت و نحوه تصرف مسکن در شهرستان اهواز میباشد. روش تحقیق ترکیبی از روشهای توصیفی، تحلیلی و موردی -میدانی یا موردی- ژرفانگر است. بررسی و مقایسه شاخصهای اجتماعی مسکن در شهرستان اهواز طی سالهای ۱۳۴۵ الی ۱۳۸۵ نشان میدهد که در اکثر این شاخصها روند روبهرشدی (بهبودی نسبی) داشتهاند. از این رو برنامهریزان و مدیران مسکن باید از یک سو به اهمیت شاخصهای اجتماعی در بهبود کیفیت مسکن توجه نموده و از سوی دیگر مسأله مسکن را در ارتباط با کلیه عوامل مربوطه اعم از کمی و کیفی مورد بررسی و امعان نظر قرار دهند، همچنین با دیدی جامع و همه سونگر و به طور اساسی و جدیتر نقش شاخصهای اجتماعی را در برنامههای توسعه مسکن لحاظ کنند. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.
