گزارش اختصاصی نوین شهرساز- الناز زارع: در لغت نامه شهرسازی باز سازی به معنای تخریب و ساخت مجدد بناست و باززنده سازی به معنای ترمیم و احیای مجدد بافت می باشد. این مفاهیم در لابلای اصطلاحات عامیانه و حتی گاهاً از سوی مدیران شهری نیز به شکلی صحیحی به کار نمی رود و اکنون در پرداختن به موضوع حفظ بافت تاریخی شیراز ضرورت دارد به شکل دقیقی آن را معنا کرد . تخریب بافت تاریخی شیراز، بافتی با قدمت بیش از چند قرن که امروزه بدلیل برخی بی توجهی ها دچار اضمحلال شکلی و در نتیجه ناامنی های محیطی شده است و همین امر موجب شده مدیران شهری به بهانه بازسازی دست به تخریب این محیط ها بزنند. در واقع فارغ از تمام مسائل و راهبردهای های نچندان خوشایند برای حفظ این بافت ها میتوان رویکرد باززنده سازی را در نظر گرفت؛ رویکردی که با استفاده از تئوری جهانی چشمان ناظر خانم جین جیکوبز به واقعیتی بی بدیل تبدیل شود. چشمان ناظر خیابان، تئوری تعریف شده در قرن ۱۹ و قابل استفاده در قرن بیست و یکم، جین جیکوبز معتقد است که خیابان شهری بایستی واجد سه کیفیت اساسی باشد: ۱- تمایز صریح میان فضاهای عمومی و خصوصی خیابان ۲- نظارت اجتماعی در خیابان به واسطه حضور بناهای مجاور خیابان ۳- پیاده رو های سرزنده و جذاب در جهت افزایش تعداد چشمان حاضر در خیابان (ستایشگر پیاده روها). بر اساس این تئوری میتوان در بافت تاریخی شیراز فضایی که اکنون نابسامان گشته، ساماندهی ایجاد کرد.
فضاهای پرت و مخروبه، زمین های بایر و موات به عنوان زمین های بکری هستند که آمادگی تغییر و تحولات مثبت را دارند، فضاهایی که میتوانند تبدیل به فضاهای نشیمن و مکث، فضاهای فرهنگی و ورزشی شوند. در این میان سازه هایی وجود دارند که فارغ از ارزش تاریخی، میتوان آنهارا باززنده سازی کرد، در واقع باززنده سازی همان احیا بافت به جای تخریب است. احیایی که هویت بافت را حفظ و حس تعلق خاطر را در بافت نگه میدارد، حسی که موجب میشود ساکنین اصلی برای حفظ خاطرات خود در بافت بمانند و برای بهسازی آن تلاش کنند. از این رو ضرورت دارد مدیران شهری شیراز با در نظر داشتن گزاره های تخصصی دست به احیای بافت های تاریخی شهر بزنند.
