گردشگران، به جایی سفر می‌کنند که از اعتماد، اطمینان و امنیت کافی برخوردار بوده، برای آنان یا ناشناخته و یا از جاذبه‌های فراوانی برخوردار باشد، در این شرایط، ارائه خدمات، تأسیسات و تجهیرات مناسب در افزایش انگیزه سفر آن‌ها مؤثر است. گسترش خدمات رفاهی، زیربنایی و تأمین محل اقامت مناسب و ارزان در افزایش تعداد گردشگران و رونق گردشگری، نقش به سزایی دارد. جهت دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در شهر اصفهان شناخت نقاط ضعف و قوت، کمبودها و توان‌ها در برنامه‌ریزی موجب ارائه برنامه‌ها و طرح‌های غنی‌تر می‌گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان توسعه مراکز اقامتی، برای تعیین جایگاه هر کدام از این واحدها در مقایسه با سایر مراکز اقامتی و ارائه برنامه‌هایی جهت ارتقاء کمی و کیفی مراکز مورد بررسی در این شهر می‌باشد. شاخص‌ها و متغیرهای گوناگونی در تعیین توسعه گردشگری دخالت دارند. بنا به ماهیت تحلیلی پژوهشی حاضر، از نرم افزار SPSS و ARC/GIS، جهت محاسبه شاخص توسعه گردشگری (TDI) به عنوان معیار ترکیبی توسعه مراکز اقامتی استفاده شده و ضمن تولید نقشه‌های مورد نظر به مقایسه توأم این مراکز از نظر متغیرهای متعدد، پرداخته شده است . بر اساس نتیجه حاصل از این پژوهشی مراکز اقامتی (هتلی‌ها و مهمان‌پذیرها) شهر اصفهان در چهار سطح، رتبه‌بندی شده‌اند. از مجموعه ۳۵ هتل، تعداد ۳ هتل با ۶/۸%، ۸ هتل با ۹/۲۲٪، ۹ هتل با ۷/۴۵ ٪ و تعداد ۱۵ هتل با ۲۲/۹٪ و از ۳۰ مهمان‌پذیر فعالی در شهر اصفهان سطح یک با ۷/۲۶٪، سطح دو با۳/۲۳٪، سطح سه با ۳۰٪ و سطح چهار با ٪۲۰، شاخص توسعه گردشگری مراکز اقامتی شهر اصفهان در چهار سطح رتبه‌بندی شده است. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.