بافت تاریخی تهران؛
قربانی توسعههای نافرجام
«روایت دوم»
گزارش میدانی پایگاه خبری نوین شهرساز
از تخریب تعمدی خانه امین لشگر
در بافت تاریخی محله عودلاجان
تاریخ گزارش: ۲۴ فروردین ماه ۱۴۰۳
تاریخ انتشار: ۳۱ خردادماه ۱۴۰۳
همراه با:
محمدمهدی کلانتری
ـ پژوهشگر دکتری مرمت و احیای بناها و بافتهای تاریخی
ـ دبیر پویش ملی نجات بافتهای تاریخی ایران
متن این گزارش در شماره سوم فصلنامه شهرسازی و معماری الفبای شهر نیز منتشر شده است.
تخریب تعمدی خانه تاریخی امین لشگر در بافت تاریخی تهران؛
این جنایت و خیانت فرهنگی در تاریخ ثبت خواهد شد.
خانه تاریخی امین لشگر یا شکوه السلطنه در بافت تاریخی تهران و در محله عودلاجان میانی حدفاصل خیابان مصطفی خمینی و پامنار و در گذر برازجانی واقع شده است.
این خانه تاریخی که متعلق به دوره قاجار است، یکی از بازمانده های تخریب گسترده بافت تاریخی تهران در دهه ۸۰ است. تخریبی که بیش از دو هکتار از بافت تاریخی و ارزشمند محله عودلاجان به بهانه ناامنی توسط بنیاد تعاون ناجا و شهرداری تهران تخریب شد و قرار بود مجتمع های تجاری در آن محدوده ساخته شود که هرگز ساخته نشد.
در این محدوده تخریبی که بیش از ۱۵ سال به صورت زمین تسطیح شده رها شده است، خانه های تاریخی ارزشمندی باقی مانده که یکی از این خانه ها، خانه تاریخی امین لشگر است.
با اینکه این خانه از تخریب های دهه ۸۰ جان سالم به در برد، اما در سالهای اخیر روند تخریب تدریجی خود را با سرعت زیاد طی نموده و اکنون آخرین نفس های خود را می کشد.
در دوره پیشین شهرداری تهران، سه دانگ این خانه خریداری شد و قرار بود پس از مرمت و احیا، با کاربری فرهنگی باعث رونق و اعتلای این بافت تاریخی شود. اما با تغییر مدیریت شهری و تغییر رویکرد در شهرداری تهران، اکنون این خانه مأمن معتادان متجاحر شده و به صورت مشکوکی در حال تخریب تعمدی است.
شهرداری تهران به عنوان مالک نیمی از بنا، نه تنها تلاشی برای حفظ آن نمی کند، بلکه بنا بر شنیده ها، این تخریب توسط عوامل شهرداری تهران انجام میشود.
حدفاصل تیرماه ۱۴۰۲ که اولین بازدید و گزارش میدانی از این خانه توسط پایگاه خبری نوین شهرساز انجام شد تا فروردین ۱۴۰۳ که برای دومین بار برای بازدید و گزارش میدانی به این بنا مراجعه شد، حجم تخریب تعمدی و ویرانی این بنا بسیار زیاد بود.
سقف ها، ستون ها و سنتوری نمای عمارت اصلی با تعمد تخریب شده و فرو ریخته و عملا جنازه بی جانی از بنا باقی مانده است.
این خیانت و جنایت فرهنگی توسط هر شخص یا نهادی در حال انجام است، در تاریخ ثبت خواهد شد و آیندگان قضاوت خواهند کرد که در این برهه از تاریخ ایران، چه جفائی در حق تاریخ و فرهنگ و هویت این سرزمین اتفاق افتاده است.