محله‌های کلان‌شهر تهران از اساسی‌ترین عناصر اجتماعی – کالبدی بوده و به‌‌عنوان حلقه ارتباطی میان شهروندان محسوب می‌شوند. یکی از مسئله‌های مهم محله‌های شهری هویت مکانی آن‌ها می­باشد. بی‌توجهی به این امر باعث می‌شود، شهروندان یک محله احساس تعلق به محل زندگی خود نداشته باشند و در نتیجه محله‌ای ناپایدار شکل می­گیرد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی و تحلیل هویت مکانی محله‌ سنگلج واقع در منطقه ۱۲ تهران، به عنوان یکی از محله‌های قدیمی شهر تهران می­باشد. تحقیق حاضر از نظر روش، توصیفی – تحلیلی است که به روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل تمام ساکنان بالای ۱۸ سال محله سنگلج می‌باشد که حجم نمونه آن با استفاده از فرمول کوکران، ۱۱۵ نفر تعیین و جهت انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری دانلود رایگان غیر احتمالی استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد که بین شاخص‌های تعلق مکانی، اجتماع‌پذیری، آسایش و دسترسی به خدمات، همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین سن و هویت مکانی نیز رابطه معنادار به دست آمد. بعلاوه بین هویت مکانی و مدت سکونت تفاوت معنادار  مشاهده شد و شهروندانی که مدت سکونت بیش‌تری داشتند، هویت مکانی محله سنگلج را مطلوب‌تر ارزیابی کرده‌اند. به ‌طور کلی از نظر ساکنین محله مورد مطالعه، هویت مکانی ساکنان محله در سطح مطلوب قرار ندارد.