گذار از رویه‌های موجود برای بررسی تمرکز فضایی تسهیلات شهری در قالب محدوه‌های رسمی شهرداری (مناطق و نواحی) به عنوان واحد مطالعاتی و بهره‌گیری تکنیک‌های کمی رایج مانند تاکسنومی، شاخص موریس، ضریب آنتروپی و ضریب همبستگی برای تحلیل عدالت فضایی و ارائه‌ی روشی جدید برای تحلیل توزیع فضایی تسهیلات شهری و دسترسی به آن به صورت یکپارچه، هدف عمده‌ی تحقیق می باشد. درراستای دستیابی به این هدف ضمن معرفی و ارزیابی کارآیی مدل خودهمبستگی فضایی (Spatial Autocorrelation)، شاخص موران (Moran’s I) و آماره عمومی G با کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی (Arc GIS) و نرم افزار Geo Data که به وسیله ی آن امکان تحلیل توزیع فضایی تسهیلات شهری به صورت یکپارچه فراهم می شود، به تحلیل توزیع فضایی و دسترسی به ۱۲ نوع تسهیلات عمومی شهری که در ۸۲۰ نقطه ی شهری در سطح ۱۲منطقه و ۵۱ ناحیه ی شهرداری مشهد پراکنده شده،پرداخته و میزان دسترسی یکپارچه به تسهیلات شهری با مدل‌های فوق الذکر تحلیل شده است. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می‌دهد که بر اساس شاخص موران که برابر Moran’s I=0.35 می‌باشد، الگوی توزیع و تمرکز فضایی تسهیلات عمومی در شهر مشهد از نوع خوشه ای نقاط با تمرکز پایین (Cold spot) است و بیانگر این واقعیت است که فضاهای با دسترسی پایین در مجاور یکدیگر متمرکز شده اند. همچنین مقدار آماره‌ی عمومی G، برابر صفر و مقدار Z برابر با ۷۶٫۷۴ می باشد. مقدار ضریب موران دو متغیره برابر با ۰٫۰۸ می باشد که با توجه به شیب خط رگرسیون بین تراکم جمعیت و تعداد تسهیلات عمومی در نواحی شهر مشهد، بیانگر رابطه‌ی مثبت و نه چندان معنی‌دار است و نمایانگر این واقعیت می‌باشد که نواحی با ارزش تسهیلات بالا و جمعیت بیشتر بر هم منطبق می‌باشند. گرچه مقدار شاخص موران ناچیز است ولی به طور نسبی این واقعیت را تایید می‌کند. فایل کامل این مقاله به صورت رایگان قابل دانلود است.