و ضمن اشاره به تقسیم‌بندی چهارگانه میزان استحکام ساختمان‌ها گفت که برخی سازه‌های بیمارستان‌ها «مقاوم»اند و برخی نیاز به «رسیدگی» دارند، اما «بیشتر ساختمان‌های بیمارستان‌های تهران حکم متروپل را دارند و باید درشان بسته شود».
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران گفت که شهرداری تهران و وزارت راه و شهرسازی ارزیابی ساختمان‌های بلندمرتبه و مهم را آغاز کرده‌اند و نتایج آن را به مسئولان ارائه می‌دهند.
پیش‌تر دادستانی کل نیز اعلام کرده بود که برخی بیمارستان‌های مهم تهران از جمله رسول اکرم، «امام خمینی»، طرفه، سینا، بوعلی، شهدای یافت‌آباد، لولاگر و فیاض‌بخش ناایمن‌اند. در فهرست دادستانی نام شمار زیادی از دیگر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی تهران نیز آمده بود.
هشدار‌ها درباره ساختمان‌های پرخطر و بیمارستان‌های ناایمن شهر تهران پس از آتش‌سوزی ساختمان‌های پلاسکو و کلینیک اطهر آغاز شد و با فروریختن ساختمان متروپل در آبادان افزایش یافت.
خردادماه ۱۴۰۱ تنها چند روز پس از حادثه فروریختن ساختمان متروپل، حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، در مصاحبه‌ای افشا کرد که تعداد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی پایتخت که اخطار آتش‌نشانی دارند آن‌قدر زیاد است که اگر همه آن‌ها تعطیل شوند، درمان در تهران مختل خواهد شد.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران بیمارستان «امام خمینی» را یکی از مراکز درمانی در معرض خطر خواند و گفت پله‌های فرار این بیمارستان دچار مشکل است در حالی که روزانه ده‌ها هزار نفر در این بیمارستان تردد می‌کنند و نمی‌توان سرویس‌دهی را متوقف کرد.
او درباره سازه ۹۰ ساله بیمارستان «امام خمینی» نیز گفت: «درست است که این بیمارستان با استاندارد آلمانی ساخته شده، اما قطعا استاندارد ۹۰ سال پیش با الان متفاوت است و از نظر مشخصات فنی دچار ایراداتی است.»
بیمارستان‌های قدیمی تهران حالا از یک‌سو با خطر فرسودگی و فروریختن مواجه‌اند و از سوی دیگر خطر حوادث طبیعی مثل زلزله نیز آن‌ها را تهدید می‌کند. رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز به این موارد اشاره کرد و گفت: «بالقوه تهدید بزرگی به نام زلزله برای پایتخت وجود دارد که اگر رخ دهد آن وقت بی‌ثباتی‌های پنهان، آشکار خواهد شد.»
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره کارایی بیمارستان‌های پایتخت در زمان بحران و بلایای طبیعی گفت: «به نظر می‌رسد مشکلات جدی در این زمینه وجود داشته باشد.»
سخنان او به این معناست که در صورت بروز حادثه‌ای مثل زلزله، بیمارستان‌های فرسوده و قدیمی تهران نه تنها قادر نیستند به شهروندان خدماتی ارائه کنند، بلکه خود نیز به کانون بحران تبدیل می‌شوند.
سال ۱۳۹۹ پس از آتش‌سوزی کلینیک سینا اطهر در خیابان شریعتی تهران، کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران در گزارشی اعلام کرد: «در بسیاری از مراکز درمانی و بیمارستان‌های تهران نه‌تن‌ها تجهیزات لازم ایمنی از نظر اعلام و اطفای حریق و راه‌پله‌های اضطراری با کارکرد مناسب وجود ندارد، بلکه با توجه به ماهیتشان کپسول‌های گاز اکسیژن، تجهیزات الکترونیکی و پزشکی با دمای اشتعال و ذوب پایین، الکل و منابع سوختی دیگری مانند هلیوم هم وجود دارد؛ منابع سوختی که درصورت بروز حادثه‌ای مانند انفجار در کلینیک سینا اطهر، می‌تواند فاجعه بزرگ‌تری را بار آورد.»
داده‌های وزارت بهداشت از ارزیابی لرزه‌ای بیمارستان‌های کشور در دهه ۸۰ نشان می‌دهد که بالغ‌بر ۷۰ درصد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران فرسوده‌اند و امکان مقاوم‌سازی آن‌ها وجود ندارد، بنابراین باید تخریب و از نو ساخته شوند.
با توجه به اینکه آمار وزارت بهداشت از فرسودگی ۷۰ درصدی بیمارستان‌های کشور مبتنی بر ارزیابی‌های دهه ۸۰ است، باید چنین تلقی کرد که با گذشت حدود ۲۰ سال و اهمال درخصوص ایمن‌سازی آن‌ها اکنون شمار بیمارستان‌های فرسوده افزایش نیز یافته و به چالشی امنیتی برای جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
اوایل مرداد سال جاری، سعید کریمی، معاون درمان وزارت بهداشت، از وجود ۱۵۵ هزار تخت بیمارستانی فرسوده در کشور خبر داد و گفت که برخی از این بیمارستان‌ها حدود ۱۰۰ سال سن دارند و ایمن‌سازی آن‌ها راحت نیست.
به گفته این مقام دولتی، ایمن‌سازی بیمارستان‌ها به حدود ۱۸ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که سازمان برنامه‌وبودجه از تامین آن خودداری می‌کند.
